Beschrijving:
Zure laagvenen zijn mesotrofe moerassystemen die gevoed worden door basenarm grondwater. De watertafel bevindt zich jaarrond ter hoogte van, of net onder, het maaiveld en dit vaak ten gevolge van het optreden van kwel. Vegetatiekundig omvat dit de kleine zeggenvegetatie in al haar vormen. Het zijn meestal vrij gesloten gemeenschappen met een relatief soortenrijke kruidlaag. Vaak is er ook een goed ontwikkelde moslaag met ondermeer enkele opvallende veenmossen.
Natuurbeheer:
Zuur laagveen vraagt een voorzichtig maaibeheer. Indien de bosontwikkeling door maaien niet wordt tegengegaan evolueren laagveengemeenschappen op zeer drassige (en voedselrijkere) standplaatsen tot wilgenstruwelen of Gagelstruwelen en vervolgens tot elzenbroekbos. In voedselarmere omstandigheden treden vooral Zachte berk, Zwarte els en Sporkehout op de voorgrond.
Bij regelmatig maaien van de laagveenmoerassen wordt de ontwikkeling van het wilgenstruweel en het daaropvolgende elzenbroekbos verhinderd. Bij achterstallig beheer en verbossing kan het verwijderen van houtopslag en creëren van open water een essentiële eerste stap zijn. Daarna kan men overgaan tot conserverend beheer, met name, maaien, afvoeren van strooisel en plaggen.
Van cruciaal belang uiteraard voor het behoud van waardevolle laagveenvegetaties is het behoud van een zo natuurlijk mogelijke waterhuishouding in de vallei, het brongebied en het gehele voedingsbekken, met een permanent hoge grondwatertafel als doel. Het heeft bovendien weinig zin om maaisel af te voeren met het oog op verschraling indien het gebied gevoed wordt door eutroof grond- of oppervlaktewater. In dat geval kan er zich een ontwikkeling richting grote zeggenvegetaties inzetten.
Bij begrazing ontstaat Zilverschoongrasland.