Wilde hyacint
Hyacinthoides non-scripta
Infofiche
Hoogte plant
Minimaal:
15cm
Maximaal
50cm
Licht
Min:
schaduw
Max:
lichte schaduw
Voedsel
Min:
voedselarm
Max:
matig voedselrijk
Bloeiperiode
Vanaf:
april
Tot:
mei
Vocht
Min:
frisse bodem
Max:
vochtig
Bloemkleur
blauw
wit
Bestuiving
kevers
vliegen, zweefvliegen e.a.
Verspreiding (Atlas Flora 2006)
De plant komt van nature enkel voor in een klein deel van West-Europa. Daarbuiten (Duitsland, Balkan, Italië) zouden volgens de meeste auteurs alleen ingeburgerde populaties voorkomen. Wilde hyacint is een bij uitstek Atlantische soort: de Britse Eilanden, het westelijke deel van Frankrijk en van Vlaanderen (met een aangrenzend stukje Wallonië) maken het hoofdareaal uit. Het is zeer de vraag of het verspreidingsgebied in het noordwesten van Spanje en Portugal een natuurlijke oorsprong heeft. In Nederland worden de planten beschouwd als stinsenplanten.
Verspreiding in Vlaanderen:
In Vlaanderen is wilde hyacint globaal vrij algemeen, maar grotendeels beperkt tot de Leemstreek, met enkele uitlopers in de Zandleemstreek. In Wallonië is de soort ten westen van de Maas vrijwel overal algemeen, ten oosten komt ze sporadisch voor. De laatste decennia worden steeds meer vindplaatsen van ‘wilde’ hyacinten ontdekt in de Zandstreek en de Duinen. Die ‘uitbreiding’ is vrijwel zeker het resultaat van verwildering vanuit tuinen: soms betreft het hybriden met Spaanse hyacint.
Legende: vierkant 1939-1971, stip 1972-2004:
Verspreidingskaart
Beschrijving
vergankelijk (zaden overleven zelden langer dan één jaar).
Gebruik:
siergewassen
Bladseizoen:
voorzomergroen
geofyt
Blaasvormige-'arbuscular' mycorrhizen
tweeslachtig
Jarigheid:
meerjarig
doosvrucht
Vruchtkleur:
onopvallend
seizonale verjonging met behulp van zaden
zijdelingse vegetatieve voortplanting
inheems
Herkomst:
oorspronkelijk inheems
Milieu
0.00
5.00
half-schaduwplanten
indicator van matig vochtige standplaatsen
zwakke zuurindicator tot zwakke base-indicator
matig stikstofrijke bodem / stikstofrijke bodem
smalle amplitude
afreatofyt
Zuurtegraad bodem:
minimum zwak zuur
tot maximum zwak basisch
Habitat
Wilde hyacint komt hoofdzakelijk voor in eiken-haagbeukenbossen: het zogenaamde Atlantisch eikenmengbos of eikenhaagbeukenbos met wilde hyacint. De soort groeit er op zwak zure tot neutrale, droge tot matig vochtige leem- en zandleembodems. Dit bolgewas is een typische voorjaarsplant van bossen met een matige hoeveelheid bladstrooisel. Beschaduwing wordt vrij goed verdragen, maar exuberante bloei treedt vooral op in lichtrijkere omstandigheden. In bossen met een hakhout- of middelhoutbeheer vormt de soort uitgestrekte bloementapijten. Betreding wordt slecht verdragen. Wilde hyacint is gewoonlijk gebonden aan oude bosgebieden. Buiten het bos vindt men de plant zelden, het meest nog in houtkanten die restanten zijn van oud bos. Minder frequent komt de soort voor in grasland(bv. in het West-Vlaamse Heuvelland), grenzend aan bos. DODOENS (1554) kende de soort in de omgeving van Mechelen als akkerplant.
Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Beschermd:
Nee
Tuin
Status en bescherming
niet bedreigd
354-729 kwartierhokken
Relaties
- bepaalt het aspect van:
- Gerelateerd onderwerp:
- is een kenmerkende soort voor:
- is een indicator van een goede toestand voor:
Samenwerking en referenties
In samenwerking met:
Auteur atlasteksten:
Paul Van den Bremt
Referenties
-
Van Landuyt W., Hoste I., Vanhecke L., Van den Bremt P. Vercruysse W. & De Beer D. (red.) 2006. Atlas van de Flora van Vlaanderen en het Brussels gewest. Nationale Plantentuin en het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek i.s.m. Flo.Wer vzw.
Cursussen en boeken
-
Bomenwijzer
Ga op zoek naar één of meerdere bomen die voldoen aan jouw criteria.
-
-
Test jezelf
Wat weet jij over natuur, natuurbeheer en -beleid? Een overzicht van onze populairste testen.
