Bouwen aan groenexpertise

Spaanse hyacint

Hyacinthoides hispanica

Beheer:

Deze invasieve exoot valt van de inheemse wilde hyacint te onderscheiden doordat ze iets robuuster oogt, in bosjes groeit en een rechtopstaande bloemstengel met verspreide bloemen heeft. De bloemen zijn geurloos en hebben een klokvormige bloemkroon. De wilde hyacint is een eerder rijzige geïsoleerde plant met gebogen bloemstengel met bloemen langs één zijde. De bloemen geuren en hebben een buisvormige bloemkroon. Let erop geen tuinafval van Spaanse hyacint in de vrije natuur te verspreiden.

Hoogte plant

Minimaal:
15cm
Maximaal
30cm

Licht

Min:
half schaduw
Max:
lichte schaduw

Voedsel

Min:
matig voedselarm
Max:
matig voedselrijk

Vocht

Min:
droog
Max:
frisse bodem

Bloemkleur

blauw
Areaal:

Zoals haar naam aangeeft is Spaanse hyacint hier niet inheems. Ze werd als sierplant aangevoerd vanuit de westelijke helft van het Iberisch Schiereiland. Spaanse hyacint is ook vandaag nog een bijzonder vaak gekweekte soort en het is niet verwonderlijk dat ze steeds vaker met tuinafval in de natuur terecht komt.

Verspreiding in Vlaanderen:

De actuele verspreidingskaart geeft een vertekend beeld van het reële voorkomen van Spaanse hyacint in Vlaanderen. Zonder twijfel is de soort al veel algemener. Vooral in bosrijke regio’s is ze een vrij gewone verschijning geworden hoewel ze ook op minder voor de hand liggende groeiplaatsen sinds kort is ingeburgerd (bijvoorbeeld ook steeds vaker op kerkhoven). De oudste ingeburgerde populaties bevinden zich wellicht in de Brusselse regio en waarschijnlijk vormt de soort er momenteel de dichtste concentraties. In de nabije toekomst zal Spaanse hyacint snel verder uitbreiden en op termijn mogelijk een bedreiging vormen voor de wilde hyacint. De juiste identiteit van de in Vlaanderen ingeburgerde planten is overigens niet altijd helemaal duidelijk. Zowel in tuinen als in het wild lijken de populaties bijna zonder uitzondering te behoren tot de hybride Hyacinthoides massartiana.

Legende: vierkant 1939-1971, stip 1972-2004:
Verspreidingskaart
Gebruik:
siergewassen
Bladseizoen:
voorzomergroen
Geslachtsverdeling:
tweeslachtig
Jarigheid:
meerjarig
Vruchttype:
doosvrucht
Vruchtkleur:
onopvallend
Indigeniteit:
neofyt
Grime-competitiewaarde:
0.00
Grime-stresswaarde:
0.00
Grime-ruderaliteitswaarde:
0.00
Zuurtegraad bodem:
minimum zwak zuur tot maximum zwak basisch

Spaanse hyacint gedijt het best in vochtige, voedselrijke loofbossen. De groeiplaatsen bevinden zich vaak in de nabijheid van woningen. Blijkbaar is de soort weinig kieskeurig en kan ze ook in sterk verruigde restbosjes of struweel vrij goed stand houden. In de voorbije decennia is gebleken dat de Spaanse hyacint wellicht een hinderlijke soort zal worden. Zo werd vastgesteld dat ze groeiplaatsen van de inheemse wilde hyacint binnendringt en die soort vervolgens wegkruist. Dat is onder meer het geval aan de Westkust.

Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Beschermd:
Nee
Sieber codes:
B1
B2
Aanplanten:
deze soort plant men normaal niet aan
Rode lijst:
criteria niet van toepassing
Zeldzaamheid KFK-klasse:
60-131 kwartierhokken
In samenwerking met:
Auteur atlasteksten:
Filip Verloove
Referenties
  • Van Landuyt W., Hoste I., Vanhecke L., Van den Bremt P. Vercruysse W. & De Beer D. (red.) 2006. Atlas van de Flora van Vlaanderen en het Brussels gewest. Nationale Plantentuin en het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek i.s.m. Flo.Wer vzw.

Cursussen bij Inverde

Boeken