Bouwen aan groenexpertise

Grote veldbies

Luzula sylvatica

is een indicator van een goede toestand voor

Natura 2000: Eiken-Beukenbossen op zure bodems (9120)

is een indicator van een goede toestand voor

Natura 2000: Veldbies-Beukenbossen (9110)

is een indicator van een goede toestand voor

Natuurstreefbeeld: Eiken-Beukenbossen op zure bodems (9120)

is een indicator van een goede toestand voor

Natuurstreefbeeld: Veldbies-Beukenbossen (9110)

is een indicator van een goede toestand voor

Natuurstreefbeeld: Oud structuurrijk Grove dennenbos (rbbppm)

Hoogte plant

Minimaal:
30cm
Maximaal
100cm

Licht

Min:
half schaduw
Max:
lichte schaduw

Voedsel

Min:
voedselarm
Max:
matig voedselrijk

Bloeiperiode

Vanaf:
april
Tot:
juni

Vocht

Min:
frisse bodem
Max:
vochtig

Bloemkleur

bruin
groen

Bestuiving

windbestuiving
Areaal:

Het areaal van grote veldbies omvat een groot deel van Europa. De soort is het meest algemeen in het westen. In het noorden reikt het areaal tot Midden-Noorwegen (in Zuid-Zweden is de plant op een aantal plaatsen ingeburgerd). Oostelijk loopt het verspreidingsgebied tot in Polen, Roemenië en de Balkan, met verderop nog enkele geïsoleerde voorposten in de Kaukasus en Klein-Azie. In Zuid-Europa komen andere ondersoorten voor of is de soort zeldzaam. In België is ze vooral algemeen ten zuiden van de lijn Samber-Maas. Verder komt ze voor in een beperkt deel van het Brabants district.

Verspreiding in Vlaanderen:

In Vlaanderen is grote veldbies globaal zeldzaam. In vergelijking met de eerste karteerperiode valt vooral een aantal nieuwe, verspreide vindplaatsen in Oost-Vlaanderen en Limburg op. Verscheidene van die vindplaatsen betreffen populaties die ontstaan zijn uit tuinafval, zo onder meer in Nazareth en Gent, en mogelijk ook de vindplaatsen in de omgeving van Merelbeke-Oosterzele. Ook over de oorsprong van een aantal Limburgse groeiplaatsen bestaan er twijfels, bijvoorbeeld die te Houthalen. In andere gevallen betreft het vrij duidelijk stinsenplanten, zoals in het kasteel Muizenhof, in het Antwerpse Muizen. Concluderend kan men stellen dat het natuurlijke areaal in Vlaanderen waarschijnlijk beperkt is tot het bosrijke heuvelgebied van de Vlaamse Ardennen, de oud-bosrelicten van het zuiden van Vlaams-Brabant (waaronder het Zoniënwoud) en de bossen van de Voerstreek.

Legende: vierkant 1939-1971, stip 1972-2004:
Verspreidingskaart
Zaadbank:
WAARSCHIJNLIJK vergankelijk (zaden overleven zelden langer dan een jaar).
Kiemperiode:
vanaf Vroege zomer
Gebruik:
siergewassen
Bladseizoen:
overwinterend groen
Worteldiepte:
10cm
Levensvorm:
hemicryptofyt
Mycorrhizen:
25% of minder waarnemingen bevatten mycorrhizen
Geslachtsverdeling:
tweeslachtig
Jarigheid:
meerjarig
Vruchttype:
doosvrucht
Vruchtkleur:
onopvallend
Verbreidingswijze:
mieren
windstrooier
Verbreidingsstrategie:
zijdelingse vegetatieve voortplanting (scheuten aan de moederplant gehecht voor lange periode, gewoonlijk langer dan 1 groeiseizoen)
Indigeniteit:
inheems
Herkomst:
oorspronkelijk inheems
Levensstrategie volgens Grime:
SC
Grime-competitiewaarde:
5.00
Grime-stresswaarde:
5.00
Grime-ruderaliteitswaarde:
0.00
Ellenberg licht:
tussen schaduwplanten en half-schaduwplanten
Ellenberg vocht:
indicator van matig vochtige standplaatsen
Ellenberg pH:
tussen zuurindicator en matige zuurindicator
Ellenberg voedselrijkdom:
stikstofarme bodem / matig stikstofrijke bodem
Ecologische amplitude:
smalle amplitude
Gebondenheid aan grondwater:
afreatofyt
Zuurtegraad bodem:
minimum zwak zuur tot maximum zwak zuur

Grote veldbies groeit in Vlaanderen bijna uitsluitend in matig voedselrijk loofbos, vooral in het zeldzame veldbies-beukenbos. De soort staat gewoonlijk op lemige tot zandlemige, vochthoudende tot matig vochtige, soms iets venige bodems. Ze heeft een voorkeur voor (noord)hellingen. In de regel groeit ze op ruwe humus en is ze kalkmijdend. Toch komt men de soort ook wel eens tegen op geërodeerde hellingen in bostypen met een wat kalkrijkere bodem, maar dan uitsluitend op die plaatsen waar de kalk oppervlakkig is uitgeloogd of met wat zuurdere leem is overdekt. Ze gedijt onder vrij zware schaduw en houdt van koelte. Maar zelfs in het volle licht, bijvoorbeeld na windval of na een kapping, kwijnt ze zeker niet weg. Grote veldbies is in het algemeen gebonden aan oud bos. De soort kan via graszaadmengsels ook in parken terechtgekomen zijn.

Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Beschermd:
Nee
Sieber codes:
B1
B2
# planten per m²:
6
Aanplanten:
In groepen van 3 tot 10
Rode lijst:
niet bedreigd
Zeldzaamheid KFK-klasse:
132-228 kwartierhokken
In samenwerking met:
Auteur atlasteksten:
Paul Van den Bremt
Referenties
  • Van Landuyt W., Hoste I., Vanhecke L., Van den Bremt P. Vercruysse W. & De Beer D. (red.) 2006. Atlas van de Flora van Vlaanderen en het Brussels gewest. Nationale Plantentuin en het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek i.s.m. Flo.Wer vzw.

Cursussen bij Inverde

Boeken