Bouwen aan groenexpertise

Paardenbloem (G)

Taraxacum

Areaal:

Paardenbloemen komen voor van de polen tot in de warm-gematigde streken, zowel op het noodelijk als op het zuidelijk halfrond. De verschillende microsoorten kunnen wel een zeer beperkt areaal hebben. De grootste verscheidenheid komt voor in Eurazië.

Verspreiding in Vlaanderen:

Paardenbloemen als geheel zijn in Vlaanderen uiterst algemeen en komen in elk uurhok voor, alhoewel ze door de veldwaarnemers niet steeds genoteerd worden. Over een eventuele trend is op basis van de verzamelde gegevens weinig te vertellen. Sommige microsoorten of groepen ervan kunnen wel zeer zeldzaam zijn en sterk achteruitgaan (bv. Taraxacum sectie Palustria, de moeraspaardebloem). Die problematiek vraagt echter extra onderzoek.

Legende: vierkant 1939-1971, stip 1972-2004:
Verspreidingskaart
Indigeniteit:
inheems
Grime-competitiewaarde:
0.00
Grime-stresswaarde:
0.00
Grime-ruderaliteitswaarde:
0.00

Paardenbloemen behoren in onze flora, samen met de bramen, tot de moeilijkste soortengroepen. Het geslacht paardenbloem bestaat uit talrijke microsoorten die zeer moeilijk van elkaar te onderscheiden zijn en waarvan de taxonomische waarde soms wordt betwist. Die microsoorten ontstaan doordat paardenbloemen vruchten vormen zonder bevruchting: seksuele voortplanting is bij paardenbloemen een uitzondering. Alhoewel bepaalde groepen van paardenbloemen vrij duidelijk te onderscheiden zijn en een duidelijk verschillende ecologie hebben, is de kennis van die groepen bij de meeste plantenkenners onvoldoende om een goed beeld te bekomen van de verspreiding en de abundantie van die groepen. Er is daarom gekozen om slechts één kaartje van alle paardenbloemen samen te presenteren. Paardenbloemen komen in een wijde range van open biotopen voor. Een aantal microsoorten zijn gebonden aan specifieke halfnatuurlijke habitats, zoals kalkrijke, schrale duingraslanden, natte onbemeste graslanden en moerassen enz. De meeste komen voor in min of meer verstoorde milieus zoals bemeste graslanden, wegbermen, randen van wegen en paden, braakland en zelfs verharde voetpaden.

Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Beschermd:
Nee
Rode lijst:
niet bedreigd
Zeldzaamheid KFK-klasse:
> = 3184 kwartierhokken
In samenwerking met:
Auteur atlasteksten:
Wouter Van Landuyt
Referenties
  • Van Landuyt W., Hoste I., Vanhecke L., Van den Bremt P. Vercruysse W. & De Beer D. (red.) 2006. Atlas van de Flora van Vlaanderen en het Brussels gewest. Nationale Plantentuin en het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek i.s.m. Flo.Wer vzw.

Cursussen bij Inverde

Boeken