Bouwen aan groenexpertise

Valse salie

Teucrium scorodonia

is een waardplant voor

Bosparelmoervlinder

is een indicator van een goede toestand voor

Natura 2000: Eiken-Beukenbossen op zure bodems (9120)

is een indicator van een goede toestand voor

Natura 2000: Oude Eiken-Berkenbossen op zeer voedselarm zand (9190)

is een indicator van een goede toestand voor

Natura 2000: Veldbies-Beukenbossen (9110)

is een indicator van een goede toestand voor

Natuurstreefbeeld: Eiken-Beukenbossen op zure bodems (9120)

is een indicator van een goede toestand voor

Natuurstreefbeeld: Oude Eiken-Berkenbossen op zeer voedselarm zand (9190)

is een indicator van een goede toestand voor

Natuurstreefbeeld: Veldbies-Beukenbossen (9110)

is een indicator van een goede toestand voor

Natuurstreefbeeld: Oud structuurrijk Grove dennenbos (rbbppm)

Hoogte plant

Minimaal:
30cm
Maximaal
60cm

Licht

Min:
half schaduw
Max:
licht

Voedsel

Min:
voedselarm
Max:
voedselarm

Bloeiperiode

Vanaf:
juli
Tot:
augustus

Vocht

Min:
droog
Max:
droog

Bloemkleur

geel
groen

Bestuiving

bijen, hommels e.a.
Areaal:

Het zwaartepunt van het sub-Atlantische areaal van valse salie ligt in West-Europa en het westelijke deel van Midden-Europa. In het noorden reikt het areaal tot Schotland, Zuid-Noorwegen en Denemarken, in het oosten tot West-Polen, Slovenië en Kroatië. De zuidgrens loopt door het midden van het IberischSchiereiland, Corsica, Sardinië en Noord-Italië. Valse salie komt als ingeburgerde soort voor in Zuid-Scandinavië en plaatselijk in Noord-Amerika. De soort is algemeen in heel België, behalve in de Polders en de Duinen.

Verspreiding in Vlaanderen:

In Vlaanderen is valse salie zeer algemeen. Ze wordt het meest gevonden in de Kempen en in de traditionele veldzones van de Zand- en Zandleemstreek. Ook in delen van het Waasland en in de zandiger delen van de Leemstreek en de Voerstreek is de soort lokaal algemeen. Langs de Grensmaas is ze zeldzaam tot zeer zeldzaam. In de Polders ontbreekt ze zo goed als volledig, en ook in de Duinen komt valse salie niet meer dan mondjesmaat voor. Vergeleken met de eerste karteerperiode is er geen wezenlijk verschil in aantal vindplaatsen. De relatieve trend is echter licht negatief. Dat wijst op een beperkte achteruitgang, gezien de inventarisatie-inspanning sterk is toegenomen.

Legende: vierkant 1939-1971, stip 1972-2004:
Verspreidingskaart
Zaadbank:
behoudt kiemkracht op lange termijn (zaden overleven op zijn minst 5 jaar, en vaak langer).
Kiemperiode:
vanaf Voorjaar
Gebruik:
geen nuttig gebruik
Bladseizoen:
overwinterend groen
Levensvorm:
hemicryptofyt
Mycorrhizen:
Blaasvormige-'arbuscular' mycorrhizen
Geslachtsverdeling:
tweeslachtig
Vruchttype:
splitvrucht
Vruchtkleur:
onopvallend
Verbreidingswijze:
regenballist
wind
Verbreidingsstrategie:
zijdelingse vegetatieve voortplanting
Indigeniteit:
inheems
Herkomst:
oorspronkelijk inheems
Levensstrategie volgens Grime:
S/CSR
Grime-competitiewaarde:
1.67
Grime-stresswaarde:
6.67
Grime-ruderaliteitswaarde:
1.67
Ellenberg licht:
tussen half-schaduwplanten en half-lichtplanten
Ellenberg vocht:
indicator van droge tot matig vochtige standplaatsen
Ellenberg pH:
tussen sterke zuurindicator en zuurindicator
Ellenberg voedselrijkdom:
stikstofarme bodems
Ecologische amplitude:
smalle amplitude
Gebondenheid aan grondwater:
afreatofyt
Zuurtegraad bodem:
minimumzwak zuur tot maximumzwak zuur

Valse salie is een redelijk lichtminnende plant die men meestal aantreft in lichte bossen, in bosranden en op kapvlakten, vooral op zuurdere, matig voedselarme tot voedselarme bodems. De soort groeit zowel op zandige als op meer lemige, droge gronden. Valse salie komt in België en Vlaanderen ge-woonlijk voor op kalkarme of ontkalkte substraten, maar er bestaan ook vormen die op kalkhoudende bodems groeien. Ook in droge en wat ruigere bermvegetaties op minder voedselrijke gronden of langs hagen, houtkanten en bomenrijen is de soort geregeld te vinden, evenals in iets ruigere, droge heidevegetaties.

Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Beschermd:
Nee
Rode lijst:
niet bedreigd
Zeldzaamheid KFK-klasse:
1857-3183 kwartierhokken
In samenwerking met:
Auteur atlasteksten:
Paul Van den Bremt
Referenties
  • Van Landuyt W., Hoste I., Vanhecke L., Van den Bremt P. Vercruysse W. & De Beer D. (red.) 2006. Atlas van de Flora van Vlaanderen en het Brussels gewest. Nationale Plantentuin en het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek i.s.m. Flo.Wer vzw.

Cursussen bij Inverde

Boeken