Bouwen aan groenexpertise

Boomblauwtje

Celastrina argiolus

Typisch voor deze soort is het gedrag: een blauw vlindertje dat op ooghoogte langs Klimop of Hulst voorbijfladdert.
De vleugellengte is ongeveer anderhalve centimeter. De bovenkant van de vleugels is bij het mannetje waterig lichtblauw met smalle zwarte randen en bij het vrouwtje lichtblauw met brede tot zeer brede zwarte randen. De onderkant van de vleugels is typisch zilvergrijs met kleine zwarte stippen. De achtervleugel heeft geen oogvlekken.

Beheer:

Het Boomblauwtje is een soort die vaak langs bosranden te vinden is. Het behouden en/of aanleggen van gevarieerde hagen, houtkanten en/of mantel- en zoomvegetaties langs bosranden met inheemse struiken, zoals Sporkehout en Klimop is een gunstige maatregel voor deze soort.

heeft als waardplant

Struikhei

heeft als waardplant

Sporkehout

heeft als waardplant

Klimop

heeft als waardplant

Hulst

heeft als waardplant

Wegedoorn

heeft als waardplant

Gewone braam

heeft als waardplant

Brem

heeft als waardplant

Gaspeldoorn

heeft als waardplant

Wilde kardinaalsmuts

heeft als waardplant

Grote kattenstaart

Herkomst:
Europa
Areaal:

De soort is wijd verspreid, van Noord-Afrika, Europa, Turkije tot in Midden-Azië, Japan en N-Amerika.
Het Boomblauwtje was in de jaren negentig bij ons algemeen, maar is nu zeer algemeen (573 atlashokken – 3.381 kilometerhokken).
De verspreiding van het Boomblauwtje vertoont een lichte achteruitgang tot in 1985, breidt dan uit en blijft sinds 1990 zeer stabiel. Recent worden vooral de gaten in de vroegere verspreiding opgevuld in West-Vlaanderen, op de overgang van Oost-Vlaanderen en Vlaams-Brabant en in Zuid-Limburg.

Ecologie:

Het Boomblauwtje komt voor in struwelen, open bossen, tuinen en parken, maar ook op heiden.

De soort heeft 2 generaties waarvan de eerste vliegt van midden maart tot begin juni met een piek tussen 13 april en 16 mei en de tweede van begin juni tot eind september met een piek tussen 5 juli en 16 augustus. De eerste waarneming van de voorjaarsgeneratie van het Boomblauwtje valt in vergelijking met de periode 1981-2000 nu bijna 7 dagen vroeger, terwijl de gemiddelde laatste waarneming van de zomergeneraties nu bijna 4 dagen later ligt dan in de periode 1981-2000.

De wijfjes zetten de eitjes af op bloemhoofdjes of jonge vruchten in de bovenste takken van een groot aantal planten die meestal op beschutte plekken in een bosrand staan. De waardplantkeuze verschilt tussen de voorjaars- en de zomergeneratie: in het voorjaar worden vooral Hulst en Sporkehout gebruikt terwijl dat in de zomer vooral Klimop, Grote kattenstaart, Struikhei en zelfs Vlinderstruik zijn. De rupsen produceren een zoete stof die mieren aantrekt, voornamelijk steeken schubmieren. Ze verlaten de waardplant om te verpoppen in de vegetatie. De overwintering gebeurt als pop. Vaak gebruikte nectarplanten zijn Sporkehout, Koninginnenkruid en Struikhei, maar de vlinders drinken ook honingdauw. Het Boomblauwtje is mobiel. De soort komt vaak in dezelfde gebieden voor als Bont zandoogje, Citroenvlinder, Gehakkelde aurelia, Groot dikkopje, Kleine vuurvlinder, Landkaartje en Oranjetipje.

Rode lijst:
Niet bedreigd
Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Vogelrichtlijn:
Nee
Jachtwild:
Nee
Invasieve exoot:
Nee
Soortenbesluit:
Status:

Op de Rode Lijst van 1999 was het Boomblauwtje 'Momenteel niet in gevaar'. In Wallonië, Nederland, Groot-Brittannië en Europa is de soort 'Momenteel niet in gevaar'.

Behoudprioriteit: laag

Bedreigingen:

Volgens de voorspellingsmodellen zou het klimaat in België ook in 2050 geschikt zijn voor het Boomblauwtje.

Biotooptype:
Bosranden