Bouwen aan groenexpertise

Veldsalie

Salvia pratensis

Veldsalie is een middelhoge voorzomerbloeier die soms nog een tweede bloei heeft in de nazomer. De plant heeft een krachtige wortelstok waar meerdere forse rozetbladeren aan ontspruiten, met daarnaast bloeistengels met paarse bloemen en enkele stengelbladeren. Het is een inheemse plantensoort van ondermeer rivierbegeleidende graslanden waar ze bij voorkeur kiemt op molshopen. De bloemen worden volop bezocht door bijtjes en hommels.

Beheer:

Veldsalie behoeft weinig beheer, de soort is winterhard.

is een indicator van een goede toestand voor

Natura 2000: Stroomdalgraslanden langs de Maas (6120)

is een indicator van een goede toestand voor

Natuurstreefbeeld: Soortenrijke glanshavergraslanden (6510_hu)

is een indicator van een goede toestand voor

Natuurstreefbeeld: Soortenrijke glanshaverhooilanden met Grote pimpernel (6510_hus)

is een indicator van een goede toestand voor

Natuurstreefbeeld: Stroomdalgraslanden langs de Maas (6120)

Hoogte plant

Minimaal:
30cm
Maximaal
60cm

Licht

Min:
lichte schaduw
Max:
volle zon

Voedsel

Min:
voedselarm
Max:
matig voedselrijk

Bloeiperiode

Vanaf:
mei
Tot:
juli

Vocht

Min:
droog
Max:
frisse bodem

Bloemkleur

blauw

Bestuiving

bijen, hommels e.a.
dag- en nachtvlinders
Areaal:

Veldsalie komt voor in de gematigde delen van Europa, oostwaarts tot de Oeral en noordwaarts tot Zuid-Engeland, Denemarken en het zuiden van Zweden. In Ierland ontbreekt ze. Ook ten zuiden van de Pyreneeën ontbreekt de soort. In België kwam veldsalie vooral voor in Lotharingen en in de valleien van Samber en Maas en hun bijrivieren, maar het kaartje in de Belgische atlas (VAN ROMPAEY & DELVOSALLE 1972) geeft nog een zeer geflatteerd beeld. Na 1980 is de soort in Wallonië nog slechts in een vijftal uurhokken waargenomen en zelfs helemaal niet meer in het Waalse gedeelte van de Maasvallei. De soort is in Wallonië met verdwijning bedreigd (SAINTENOYSIMON 1999).

Verspreiding in Vlaanderen:

Veldsalie is een bedreigde soort in Vlaanderen. Ze komt eigenlijk alleen nog voor in de Maasvallei. In de rest van Vlaanderen is ze bijna volledig verdwenen. Veldsalie is een bijenplant en soms verwilderen gekweekte planten, maar tot nu toe blijken die geen standvastige populaties te vormen.

Legende: vierkant 1939-1971, stip 1972-2004:
Verspreidingskaart
Zaad:
vanaf juli tot augustus
Kiemperiode:
vanaf Herfst
Gebruik:
geneeskrachtige planten
siergewassen
topplant voor tuinbiodiversiteit
Bladseizoen:
zomergroen
Worteldiepte:
150cm
Levensvorm:
hemicryptofyt
Geslachtsverdeling:
tweeslachtig
Jarigheid:
meerjarig
Vruchttype:
splitvrucht
Vruchtkleur:
onopvallend
Verbreidingswijze:
regenballist
dieren (uitwendig)
Indigeniteit:
inheems
Herkomst:
oorspronkelijk inheems
Grime-competitiewaarde:
0.00
Grime-stresswaarde:
0.00
Grime-ruderaliteitswaarde:
0.00
Ellenberg licht:
lichtplanten
Ellenberg vocht:
indicator van droge standplaatsen
Ellenberg pH:
tussen zwakke base-indicator en base- en kalkindicator,meest op basische bodem
Ellenberg voedselrijkdom:
stikstofarme bodem / matig stikstofrijke bodem
Maaigevoeligheid:
matig maaitolarant
Ecologische amplitude:
smalle amplitude
Gebondenheid aan grondwater:
afreatofyt
Zuurtegraad bodem:
minimum zwak basisch tot maximum basisch

Veldsalie is een soort van droge tot vochtige, voedselarme tot matig voedselrijke graslanden op kalkhoudende bodems. Ze geeft de voorkeur aan zonnige standplaatsen. In Vlaanderen is het een typische soort van de dijkgraslanden langs de Maas. Ze staat er samen met andere kenmerkende soorten van stroomdalgraslanden zoals kleine pimpernel, zachte haver, knolboterbloem, echte kruisdistel en geel walstro (VAN LOOY & DE BLUST 1998). Ze staat echter ook op kalkhellingen.

Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Beschermd:
Nee
Sieber codes:
OP1
OP2
# planten per m²:
6
Aanplanten:
In groepen van 3 tot 10
Rode lijst:
zeldzaam
Zeldzaamheid KFK-klasse:
18-59 kwartierhokken
In samenwerking met:
Auteur atlasteksten:
Wouter Van Landuyt
Referenties
  • Van Landuyt W., Hoste I., Vanhecke L., Van den Bremt P. Vercruysse W. & De Beer D. (red.) 2006. Atlas van de Flora van Vlaanderen en het Brussels gewest. Nationale Plantentuin en het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek i.s.m. Flo.Wer vzw.

Cursussen bij Inverde

Boeken