Kleine valeriaan
Valeriana dioica
Infofiche
Hoogte plant
Minimaal:
15cm
Maximaal
30cm
Licht
Min:
half schaduw
Max:
volle zon
Voedsel
Min:
voedselarm
Max:
matig voedselrijk
Bloeiperiode
Vanaf:
april
Tot:
mei
Vocht
Min:
nat
Max:
nat
Bloemkleur
wit
rood, rose
Bestuiving
bijen, hommels e.a.
vliegen, zweefvliegen e.a.
dag- en nachtvlinders
Verspreiding (Atlas Flora 2006)
Kleine valeriaan is een soort met een beperkt areaal in Midden- en West-Europa. In Noord-Amerika komt een nauw verwante soort (of ondersoort) voor. In België is de soort aanzienlijk minder zeldzaam in Wallonië dan in Vlaanderen. In de Ardennen en Belgisch Lotharingen is ze zelfs nog vrij algemeen.
Verspreiding in Vlaanderen:
In Vlaanderen is kleine valeriaan in het oosten altijd al algemener geweest dan in het westen. Op Vlaamse schaal is het een zeldzame soort. De Antwerpse Kempen en plaatsen in de Leemstreek waar Brusseliaanzand voor kalkrijke kwel zorgt, vorm(d)en het bolwerk. Ook in Limburg blijven echter nog heel wat vindplaatsen over. De Haspengouwse groeiplaatsen van destijds zijn zeer sterk verminderd. Ook in de Scheldevallei in Oost-Vlaanderen is de soort grotendeels verdwenen. In West- Vlaanderen is het beperkte aantal groeiplaatsen herleid tot relicten. De aanduiding als Rode-Lijstsoort in de categorie kwetsbaar geeft de actuele toestand goed weer. De traditionele bolwerken van kleine valeriaan worden steeds kleinere arealen. De geïsoleerde groeiplaatsen van weleer dreigen helemaal te verdwijnen.
Legende: vierkant 1939-1971, stip 1972-2004:
Verspreidingskaart
Beschrijving
Kiemperiode:
vanaf Vroege zomer
Gebruik:
geen nuttig gebruik
Bladseizoen:
zomergroen
Worteldiepte:
50cm
geofyt
eenslachtig, tweehuizig
eenzadige dopvrucht of noot
Vruchtkleur:
onopvallend
wind
water
inheems
Herkomst:
oorspronkelijk inheems
Milieu
0.00
0.00
half-lichtplanten
indicator van vochtige tot natte standplaatsen, maar ook bestand tegen overstromingen
matige zuurindicator, op sterk zure tot zwak basische bodems
zeer stikstofarme bodem / stikstofarme bodem
Maaigevoeligheid:
matig maaitolarant
smalle amplitude
vochtige freatofyt (obl.)
Zuurtegraad bodem:
minimum zwak zuur
tot maximum zwak zuur
Habitat
Kleine valeriaan is een soort van diverse moerasvegetaties op venige, voedselarme bodems die onder invloed staan van kwelwater. Vaak gaat het om basische kwel in een eerder zuur milieu. Zo staat kleine valeriaan in Vlaams-Brabant op relicten van blauwgrasland (bv. Dworp en Berg). In de Kempen zijn de omstandigheden meestal nog wat zuurder, maar toch is ook daar mineraalrijke kwel aanwezig. Ook in Oost-Vlaanderen, in de Damvallei, betreft het een voormalig blauwgrasland. De West-Vlaamse locaties zijn sterk gedegradeerd of zelfs kortgeleden verdwenen (Assebroekse Meersen). In de Duinen rest nog een relictpopulatie in het Hannecartbos. De soort is hier ongetwijfeld een overblijfsel van de vegetatie van voor 1930, de periode van de aanplant van het elzenbos. Voordien lag daar een moeras, met een hele reeks soorten van blauwgraslandachtige vegetaties. Ook in het Westhoekreservaat komt nog een kleine populatie voor.
Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Beschermd:
Nee
Status en bescherming
kwetsbaar
60-131 kwartierhokken
Relaties
- is een trajectsoort voor:
- is een indicatieve soort van:
- is een waardplant voor:
- is een kenmerkende soort voor:
- is een indicator van een goede toestand voor:
Samenwerking en referenties
In samenwerking met:
Auteur atlasteksten:
Arnout Zwaenepoel
Referenties
-
Van Landuyt W., Hoste I., Vanhecke L., Van den Bremt P. Vercruysse W. & De Beer D. (red.) 2006. Atlas van de Flora van Vlaanderen en het Brussels gewest. Nationale Plantentuin en het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek i.s.m. Flo.Wer vzw.
Cursussen en boeken
-
Bomenwijzer
Ga op zoek naar één of meerdere bomen die voldoen aan jouw criteria.
-
-
Test jezelf
Wat weet jij over natuur, natuurbeheer en -beleid? Een overzicht van onze populairste testen.
