Weidekervel
Silaum silaus
Infofiche
Hoogte plant
Minimaal:
30cm
Maximaal
90cm
Licht
Min:
lichte schaduw
Max:
licht
Voedsel
Min:
matig voedselrijk
Max:
matig voedselrijk
Bloeiperiode
Vanaf:
juni
Tot:
september
Vocht
Min:
nat
Max:
nat
Bloemkleur
geel
Bestuiving
bijen, hommels e.a.
Verspreiding (Atlas Flora 2006)
Weidekervel is een soort met een vrij beperkt, vooral Middenen West-Europees verspreidingsgebied. In België is de soort duidelijk algemener in Wallonië, waar ze voornamelijk langs de Maas en in Lotharingen voorkomt.
Verspreiding in Vlaanderen:
Weidekervel is uiterst zeldzaam in Vlaanderen. De soort staat (of stond) vooral in de Scheldevallei en op plaatsen waar kalkrijk Brusseliaanzand nabij de oppervlakte komt. Het Brusseliaanzand veroorzaakt de basische kwel, die de groeiplaatsen beïnvloedt. Het is niet duidelijk wat de evolutie is van weidekervel op het uiterst geringe aantal resterende groeiplaatsen. Wel is duidelijk dat de resterende populaties momenteel in ruigere vegetatietypes voorkomen dan vroeger. Of dat uiteindelijk nefast zal zijn voor het voorbestaan van de soort in Vlaanderen is minder duidelijk. Er zijn meer soorten die vroeger vooral als hooilandplant bekend stonden en die vandaag goed gedijen en overleven in wat ruigere omstandigheden. Weidekervel is omwille van zijn zeldzaamheid een weinig bekende soort bij veel floristen. Vegetatieve exemplaren worden wel eens verward met melkeppe of karwijselie.
Legende: vierkant 1939-1971, stip 1972-2004:
Verspreidingskaart
Beschrijving
Kiemperiode:
vanaf Voorjaar
Gebruik:
geen nuttig gebruik
Bladseizoen:
zomergroen
Worteldiepte:
150cm
hemicryptofyt
tweeslachtig
splitvrucht
Vruchtkleur:
onopvallend
wind
inheems
Herkomst:
oorspronkelijk inheems
Milieu
0.00
0.00
half-lichtplanten
indifferent
zwakke zuurindicator tot zwakke base-indicator
zeer stikstofarme bodem / stikstofarme bodem
Maaigevoeligheid:
matig maaitolarant
smalle amplitude
vochtige freatofyt (obl.)
Habitat
Het milieu van weidekervel is zeer slecht gedocumenteerd in Vlaanderen. Slechts enkele, helaas verdwenen standplaatsen zijn min of meer beschreven. In de Damvallei te Destelbergen (Scheldevallei) kwam weidekervel tot 1974 voor in omstandigheden die zeer sterk aan een blauwgrasland doen denken. Essentieel was een kwelsituatie met basische kwel in een overigens eerder zuur, venig milieu. In de vloeiweiden te Lommel hield weidekervel iets langer stand door bevloeiing met kalkrijk Maaswater, aangevoerd via het Albertkanaal. Samen met de teloorgang van het bevloeiingssysteem kwijnde ook de populatie weidekervel geleidelijk weg. Het huidige beheer, waarbij een gering deel van de oppervlakte nog in beperkte mate bevloeid wordt, volstond niet meer om de soort te behouden. Ze is er rond 1990 verdwenen. De groeiplaatsen in Vlaams-Brabant zijn niet exact beschreven, maar liggen in de buurt van plaatsen waar vroeger eveneens blauwgrasland aanwezig was: Duling (Dworp) en het Torfbroek (Berg). Enkele plaatsen zijn nog altijd blauwgrasland, andere zijn momenteel verruigd tot dotterbloemgrasland of verstruweeld en verbost. In Wallonië, waar de soort een stuk algemener is, staat weidekervel op mergel, alluviale gronden en schist, en ook daar vooral in kalkrijke milieus.
Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Beschermd:
Nee
Status en bescherming
zeldzaam
1-17 kwartierhokken
Relaties
- is een indicatieve soort van:
- is een waardplant voor:
- is een kenmerkende soort voor:
- is een indicator van een goede toestand voor:
Samenwerking en referenties
In samenwerking met:
Auteur atlasteksten:
Arnout Zwaenepoel
Referenties
-
Van Landuyt W., Hoste I., Vanhecke L., Van den Bremt P. Vercruysse W. & De Beer D. (red.) 2006. Atlas van de Flora van Vlaanderen en het Brussels gewest. Nationale Plantentuin en het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek i.s.m. Flo.Wer vzw.
Cursussen en boeken
-
Bomenwijzer
Ga op zoek naar één of meerdere bomen die voldoen aan jouw criteria.
-
-
Test jezelf
Wat weet jij over natuur, natuurbeheer en -beleid? Een overzicht van onze populairste testen.
