Waterteunisbloem en Postelein-waterlepeltje

De bestrijding van waterteunisbloem (Ludwigia grandiflora) en Postelein-waterlepeltje (L. peploides subsp. montevidensis) is moeilijk daar planten gemakkelijk in stukken breken en ook gemakkelijk teruggroeien vanuit kleine fragmenten (vb. stukjes stengel die in de bodem achterblijven of op het water wegdrijven). Een effectief beheer richt zich op het zo volledig mogelijk verwijderen van de besmetting. De meest geschikte methode die op een bepaald moment op een bepaalde plaats ingezet kan worden, hangt af van de aard van de besmetting (bv. nieuwe vindplaats, oude besmetting, besmettingsgraad), de locatie (o.a. functie, afmetingen, toegankelijkheid), de aanwezigheid van bovenstroomse aanvoer, en de beschikbare capaciteit.

Voor goed bereikbare waterlopen met een lichte bestmetting verdient handmatig verwijderen verdient steeds de voorkeur daar men hiermee de planten nauwkeuriger kan verwijderen dan met machinale middelen. Machinale technieken worden enkel ingezet bij grote populaties mits men voldoende maatregelen kan nemen om te voorkomen dat de planten kunnen hergroeien of dat fragmenten zich stroomafwaarts kunnen verspreiden. In alle gevallen zijn nauwgezette opvolging en handmatige nazorg vereist gedurende enkele jaren. Voor meer gedetailleerde informatie wordt verwezen naar de resultaten van het Invexo-project(opent nieuw venster).