Bouwen aan groenexpertise

Stijf barbarakruid

Barbarea stricta

is een waardplant voor

Groot koolwitje

Hoogte plant

Minimaal:
30cm
Maximaal
100cm

Licht

Min:
lichte schaduw
Max:
licht

Voedsel

Min:
matig voedselrijk
Max:
matig voedselrijk

Bloeiperiode

Vanaf:
april
Tot:
juni

Vocht

Min:
nat
Max:
nat

Bloemkleur

geel

Bestuiving

insektenbestuiving
Areaal:

Het oorspronkelijke areaal van stijf barbarakruid strekt zich uit in Noord-, Centraal- en Oost-Europa en verder oostwaarts tot in Azië. Wellicht ligt de westgrens van het oorspronkelijke ver- spreidingsgebied net ten oosten van Vlaanderen. Voor zover bekend zou de soort in Wallonië nog ontbreken.

Verspreiding in Vlaanderen:

Pas in 1951 werd stijf barbarakruid voor het eerst in Vlaanderen waargenomen (ROBBRECHT 1977) en lange tijd bleef het een zeer zeldzame neofyt. Pas in de loop van de laatste decennia kende het een zeer sterke uitbreiding, blijkbaar eerst in de vallei van de Kleine Nete, maar spoedig ook in de rest van Vlaanderen. Vandaag is het een vrij algemeen verspreide soort. In principe kan stijf barbarakruid overal in Vlaanderen langs waterlopen opduiken. Gezien haar standplaatsen, werd de soort mogelijk oorspronkelijk door waterwild aangevoerd.

Legende: vierkant 1939-1971, stip 1972-2004:
Verspreidingskaart
Kiemperiode:
vanaf Direct
Gebruik:
geen nuttig gebruik
Levensvorm:
hemicryptofyt
Geslachtsverdeling:
tweeslachtig
Vruchttype:
doosvrucht
Vruchtkleur:
onopvallend
Verbreidingswijze:
windstrooier
Indigeniteit:
archeofyt
Herkomst:
oorspronkelijk inheems
Grime-competitiewaarde:
0.00
Grime-stresswaarde:
0.00
Grime-ruderaliteitswaarde:
0.00
Ellenberg licht:
lichtplanten
Ellenberg vocht:
indicator van vochtige standplaatsen, maar ook bestand tegen overstromingen
Ellenberg pH:
zwakke zuurindicator tot zwakke base-indicator
Ellenberg voedselrijkdom:
uitgesproken stikstofrijke bodems
Ecologische amplitude:
smalle amplitude
Gebondenheid aan grondwater:
vochtige freatofyt (obl.)

Stijf barbarakruid komt in Vlaanderen voor langs oevers van grote waterlopen, steeds vaker ook in het stedelijke gebied (kanaaltjes in binnensteden, kaaimuren in havens enz.). De soort groeit meestal in natte voedselrijke ruigten, niet zelden tussen de voegen van stenen oeverbeschoeiingen, tussen basaltblokken enz. Ze wordt er vaak samen aangetroffen met enkele andere neofyten, zoals grote engelwortel en zwart tandzaad.

Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Beschermd:
Nee
Rode lijst:
niet bedreigd
Zeldzaamheid KFK-klasse:
228-353 kwartierhokken
In samenwerking met:
Auteur atlasteksten:
Filip Verloove
Referenties
  • Van Landuyt W., Hoste I., Vanhecke L., Van den Bremt P. Vercruysse W. & De Beer D. (red.) 2006. Atlas van de Flora van Vlaanderen en het Brussels gewest. Nationale Plantentuin en het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek i.s.m. Flo.Wer vzw

Cursussen bij Inverde

Boeken