Gewoon sneeuwklokje
Galanthus nivalis
Infofiche
Hoogte plant
Minimaal:
7cm
Maximaal
20cm
Licht
Min:
half schaduw
Max:
volle zon
Voedsel
Min:
matig voedselrijk
Max:
voedselrijk
Bloeiperiode
Vanaf:
februari
Tot:
maart
Vocht
Min:
vochtig
Max:
vochtig
Bloemkleur
wit
Bestuiving
bijen, hommels e.a.
dag- en nachtvlinders
Verspreiding (Atlas Flora 2006)
Het zwaartepunt van het areaal van sneeuwklokje ligt in Zuidoost- Europa en Klein-Azië, maar de soort dringt ook daarbuiten door tot in westelijk Rusland, Midden-Europa, Italië, Noord- Spanje en een groot deel van Frankrijk. De meeste auteurs nemen aan dat sneeuwklokje op de Britse Eilanden, in Nederland en in Vlaanderen niet inheems is, maar dat de plant er wel sinds lang ingeburgerd is. Mogelijk is sneeuwklokje in Vlaanderen dus als een archeofyt te beschouwen. In Wallonië is de soort eveneens een archaeofyt. Ze ontbreekt nagenoeg in de Ardennen, daarbuiten is ze vrij zeldzaam tot zeldzaam.
Verspreiding in Vlaanderen:
In Vlaanderen is sneeuwklokje vrij zeldzaam. Het aantal vindplaatsen blijkt de laatste karteerperiode sterk te zijn toegenomen. Tot de oudste bekende vindplaatsen rekent men die in het Antwerpse. Uit gedetailleerde karteringen van rond de Tweede Wereldoorlog en vijftig jaar later (DAEMS & SLEMBROUCK 1991) blijkt dat de grootte van de populaties hier als een gevolg van verstedelijking sterk is achteruitgegaan. Dat blijkt niet uit een vergelijking van de twee kaartbeelden. In de Leemstreek (vooral in Oost-Vlaanderen en Vlaams-Brabant) is het aantal vindplaatsen zeer sterk toegenomen, maar de prospectiegraad was er in de tweede karteerperiode dan ook veel hoger. Heel veel gegevens van sneeuwklokje betreffen populaties in landgoederen, parken en tuinen. Veel andere populaties zijn ontstaan uit weggegooide tuinplanten. Gelet op de vroege bloeitijd, is het bovendien waarschijnlijk dat het verspreidingsbeeld zeer onvolledig is. Het oudste bekende vindplaatsgegeven voor Vlaanderen van sneeuwklokje komt uit Antwerpen. MATTHIAS DE L'OBEL (1581) vernoemt de soort in zijn kruidenboek en beschouwt ze, anders dan zijn tijdgenoten, als een inheemse soort.
Legende: vierkant 1939-1971, stip 1972-2004:
Verspreidingskaart
Beschrijving
Zaad:
vanaf mei
tot juni
Kiemperiode:
vanaf Voorjaar
Gebruik:
siergewassen
Bladseizoen:
voorzomergroen
Worteldiepte:
20cm
geofyt
tweeslachtig
Jarigheid:
meerjarig
doosvrucht
Vruchtkleur:
onopvallend
mieren
neofyt
Herkomst:
Zuid-Europa
Milieu
0.00
0.00
half-schaduwplanten
indicator van matig vochtige tot vochtige standplaatsen
zwakke zuurindicator tot zwakke base-indicator
stikstofrijke bodems
smalle amplitude
afreatofyt
Zuurtegraad bodem:
minimumzwak zuur
tot maximumzwak basisch
Habitat
In Vlaanderen werd van sneeuwklokje al meermaals de var. scharlockii gevonden (Wommelgem, Herkenrode, Ravels). Deze variëteit werd niet systematisch gekarteerd. Er bestaan ook cultuurvariëteiten met dubbele bloemen. Andere, sterk op Galanthus nivalis lijkende soorten sneeuwklokje worden in de handel aangeboden. Sneeuwklokje wordt in Vlaanderen hoofdzakelijk waargenomen in bossen, natte graslanden, ruigten, boomgaarden, tuinen en parken. Deze vroege voorjaarsbloeier groeit bij voorkeur in loofbos op matig vochtige tot vochtige, voedselrijke en eerder humeuze standplaatsen. De soort gedijt zowel op zandige als op lemige of zelfs kleiige, zwak zure of veelal neutrale bodems. Het meest vindt men ze in beek- of rivierbegeleidend bos (elzen-vogelkersverbond) op lemige bodems. Op dergelijke plekken kan de soort werkelijk massaal voorkomen. De bollen worden vooral via het water verspreid: bij zware overstromingen brokkelen de oevers af en voert het water losgekomen bollen mee. Sneeuwklokje wordt bij ons vermoedelijk al sinds de Middeleeuwen als sierplant in tuinen en parken gekweekt. Men vindt de soort dan ook dikwijls als stinsenplant in landgoederen en in oude tuinen en boomgaarden.
Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Beschermd:
Nee
Tuin
Status en bescherming
criteria niet van toepassing
228-353 kwartierhokken
Relaties
- is een kenmerkende soort voor:
- is een indicator van een goede toestand voor:
Samenwerking en referenties
In samenwerking met:
Auteur atlasteksten:
Paul Van den Bremt
Referenties
-
Van Landuyt W., Hoste I., Vanhecke L., Van den Bremt P. Vercruysse W. & De Beer D. (red.) 2006. Atlas van de Flora van Vlaanderen en het Brussels gewest. Nationale Plantentuin en het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek i.s.m. Flo.Wer vzw.
Cursussen en boeken
-
Bomenwijzer
Ga op zoek naar één of meerdere bomen die voldoen aan jouw criteria.
-
-
Test jezelf
Wat weet jij over natuur, natuurbeheer en -beleid? Een overzicht van onze populairste testen.
