Eenbes

Eenbes groeit bijna uitsluitend in donker loofbos op vochtige tot eerder natte standplaatsen met lemige, humusrijke, neutrale tot licht kalkrijke bodems. De soort staat meestal in voedselrijke omstandigheden op plaatsen met goed verterend strooisel. Op natte plekken, zoals in de omgeving van bron- en kwelzones, vindt men ze nooit met de voet in het water: ze verkiest bewegend zuurstofrijk grondwater. Eenbes heeft gewoonlijk een voorkeur voor oud bos, al dan niet ingeplant met populier. Buiten het bos komt eenbes zelden voor, bijvoorbeeld wel in wat bredere houtkanten in beekvalleien. Zelfs een kortstondige omzetting van bos of houtkant naar ander landgebruik – langer dan twee tot drie jaar – overleeft de soort niet. Ze heeft een vrij stabiel, vochtig bosklimaat nodig. Toch vindt men de soort wel eens in beboste of verboste, voormalige (minstens twee eeuwen oude) kalkzand- of kalkzandsteengroeven. In dergelijke sterk vergraven milieus is de plant onder meer gevonden in Aalst (Meldert), Asse, Oosterzele en Jette. Hoe dat te rijmen valt is niet geheel duidelijk. Mogelijk verliep de kolonisatie via overgebleven houtkanten, zoals dat ongetwijfeld ook het geval was in Bos t'Ename bij Oudenaarde, een bosgebied dat in de negentiende eeuw gedurende enkele decennia vrijwel volledig werd ontgonnen en waar zich nu een van de grootste, zoniet de grootste aaneengesloten eenbespopulatie van Vlaanderen bevindt.