Bouwen aan groenexpertise

Bosrandparelmoervlinder

Argynnis adippe

De Bosrandparelmoervlinder ofwel Adippevlinder heeft een gerenatie: half juni-eind augustus. De vlinders zijn vooral actief bij zonnig weer en vliegen snel. Ze rusten in de bovenste takken van bomen en zijn daarom vaak moeilijk te vinden. In Vlaanderen komt de Bosrandparelmoervlinder niet meer voor en ook in Nederland worden zwervers zeer zelden waargenomen. Doordat geschikte bloemrijke bosranden met veel viooltjes vrijwel overal verdwenen zijn, is deze vlinder niet in staat om (tijdelijke) populaties te ontwikkelen.

heeft als waardplant

Hondsviooltje

heeft als waardplant

Ruig viooltje

heeft als waardplant

Echt melkviooltje

heeft als waardplant

Maarts viooltje

heeft als waardplant

Moerasviooltje

heeft als waardplant

Bleeksporig bosviooltje

heeft als waardplant

Driekleurig viooltje

Verspreiding:

De Bosrandparelmoervlinder was vroeger bekend uit het Hallerbos (tot 1933), het Meerdaalwoud (tot 1939) en het Zoniënwoud (tot 1947). Bracke (1946) vermeldt de Bosparelmoervlinder ook van het Levierenbos, dat deels in Wallonië en deels in Vlaanderen ligt (het Vlaamse deel staat bekend als het Hayesbos). De overige waarnemingen zijn vermoedelijk zwervers.

Ecologie:

De Bosrandparelmoervlinder is een soort van bloemrijke bosranden en open plekken in bossen en struwelen. Het habitat is zonnige bloemrijke bosranden, brede bospaden, open plaatsen in het bos en struweel op kalkgraslanden. Er is vrijwel altijd een weelderige, ruige begroeiing met veel kruiden aanwezig.

De soort heeft 1 generatie van eind juni tot begin augustus. De voornaamste waardplanten zijn. Maarts viooltje, Bleek viooltje of Donkersporig bosviooltje.

De eitjes worden afgezet op strooisel nabij de waardplant. Vlak voor de verpopping verlaat de rups de waardplant en spint een tent van bladeren waarin hij zich bovenin verpopt.

 

Rode lijst:
Uitgestorven
Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Vogelrichtlijn:
Nee
Jachtwild:
Nee
Invasieve exoot:
Nee
Soortenbesluit:
Status:

In Vlaanderen is de Bosrandparelmoervlinder Regionaal uitgestorven, in Wallonië Kwetsbaar, in Nederland was de soort een onregelmatige standvlinder waarvan de laatste populatie in 1976 verdween, in Groot-Brittannië is ze Ernstig bedreigd, maar in Europa is ze Momenteel niet in gevaar.

Bedreigingen:

Ondanks het feit dat volgens de voorspellingsmodellen het klimaat in België ook in 2050 geschikt zal zijn voor de vrij mobiele Bosrandparelmoervlinder, lijken de kansen op een spontane herkolonisatie in Vlaanderen klein. Het gebrek aan bloemrijke open plekken in voldoende grote bossen en de afstand tot de dichtstbijzijnde populaties (Wallonië: Fagne-Famenne-Calestiennestreek, Duitsland: Eifel) sluiten een spontane herkolonisatie zo goed als uit.

Biotooptype:
Bosranden
Graslanden
Ruigte