Bouwen aan groenexpertise

Struikaster

Baccharis halimifolia

Struikaster of Kruisstruik is een wintergroene struik met verspreid staande bladeren met een onregelmatige, meestal ruitachtige tot eironde vorm. De bladeren zijn voornamelijk binnen de bovenste helft grof getand, aan beide zijden met kleverige, zittende klieren. Hoofdjes zittend in groepjes van 3 tot 8 in een wijd vertakte bloeiwijze; 0,5 tot 1 cm lang. Omwindselbladen meerrijig, groen, de binnenste roodgerand. Bloemen witachtig. De vruchtjes hebben aan de top een beperkt aantal pappusharen die aan de top lang geveerd zijn. Voor bijkomende informatie, zie de early warning fiche(opent nieuw venster) van deze soort op waarnemingen.be.

Beheer:

Bestrijding van deze soort is prioritair in gevoelige habitats (kustduinen, slikken en schorren, zilte graslanden...). Bestrijding is mogelijk door (mechanisch of manueel) uittrekken, eventueel kan de bestrijding gelijktijdig gebeuren met deze van andere probleemsoorten in de duinen zoals populieren, mahonie en Amerikaanse vogelkers. Grotere struiken kunnen met een kraan, met de wortels, uitgetrokken worden of kunnen afgeknipt worden waarna de stobbes behandeld moeten worden. Om verdere verspreiding vanuit grote populaties tegen te gaan, kan gemaaid (twee keer per jaar) of gekapt worden voor de bloeiperiode van de plant om zaadzetting te voorkomen. Men dient steeds rekening te houden met mogelijke hergroei via worteluitlopers of de zaadbank zodat nazorg steeds noodzakelijk is gedurende meerdere jaren.

Hoogte plant

Minimaal:
200cm
Maximaal
300cm

Bloeiperiode

Vanaf:
september
Tot:
november

Bloemkleur

wit

Bestuiving

insektenbestuiving
Areaal:

Struikaster is oorspronkelijk afkomstig uit Noord-Amerika. De soort groeit er in de kustvlakten van de Atlantische oceaan en de noordoostelijke Golf van Mexico. Ze heeft een zekere faam in de sierteelt en wordt al sinds 1683 in West-Europa aangeplant. Vanuit dergelijke aanplantingen heeft de soort zich, gebruik makend van haar capaciteit om zich snel te verjongen, vooral in de Landes (Golf van Biskaje, Frankrijk) een secundair areaal verworven. Tot nu toe is ze in België alleen waargenomen in de kuststreek, verwilderd vanuit lokale aanplantingen. Vorstgevoeligheid bemoeilijkt een verdere noordwaartse en inlandse verbreiding.

Verspreiding in Vlaanderen:

De soort profiteert van de sterke graad van urbanisatie aan de kust en een vraag naar aan het kustklimaat aangepaste planten voor plantsoenen en privé tuinen. Ze heeft zich sinds 1997 verspreid over de gehele kust, maar is vooral in de Westhoek en de Baai van Heist, sterk aan het verwilderen (RAPPE et al. 2004). Globaal genomen is struikaster in Vlaanderen echter nog altijd een zeer zeldzame soort. Wegens haar invasief karakter (o.a. in Europa en Australië) wordt ze in natuurgebieden bestreden.

Legende: vierkant 1939-1971, stip 1972-2004:
Verspreidingskaart
Zaadbank:
behoudt WAARSCHIJNLIJK zijn kiemkracht op lange termijn (zaden overleven op zijn minst 5 jaar, en vaak langer).
Zaad:
vanaf oktober tot december
Kiemperiode:
vanaf herfst tot winter
Gebruik:
siergewassen
Bladseizoen:
zomergroen
Levensvorm:
phanerofyt
Geslachtsverdeling:
eenslachtig, tweehuizig
Jarigheid:
meerjarig
Verbreidingswijze:
water
wind
Indigeniteit:
neofyt
Herkomst:
Noord-Amerika
Grime-competitiewaarde:
0.00
Grime-stresswaarde:
0.00
Grime-ruderaliteitswaarde:
0.00

Struikaster kan goed groeien op arme en droge tot natte gronden. Struikaster voelt zich thuis in tal van natuurlijke habitats, zoals periodiek onderlopende zoute graslanden (hoge schorren), vloedmerken, brakke poelen, duinen en stranden. De soort verdraagt een hoge menselijke invloed en is dan ook aanwezig in ruderale duinen, opgespoten terreinen en braakliggende kleiakkers langs de kust. Stuikaster groeit op een grote variëteit aan bodems gaande van zand, klei, grind tot turf, maar is niet terug te vinden in zware kleibodems. De soort is bijzonder bestand tegen zoute omstandigheden, maar verdraagt slechts een milde vorstperiode.

Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Beschermd:
Nee
Rode lijst:
criteria niet van toepassing
Zeldzaamheid KFK-klasse:
18-59 kwartierhokken
In samenwerking met:
Auteur atlasteksten:
Guido Rappé
Referenties
  • Van Landuyt W., Hoste I., Vanhecke L., Van den Bremt P. Vercruysse W. & De Beer D. (red.) 2006. Atlas van de Flora van Vlaanderen en het Brussels gewest. Nationale Plantentuin en het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek i.s.m. Flo.Wer vzw

Cursussen bij Inverde

Boeken