Habitat:
Stijve waterranonkel is een van de gemakkelijkst herkenbare waterranonkels. Toch blijkt, op basis van het herbarium, dat er geregeld identificatiefouten gemaakt worden, vermoedelijk omwille van verwarring met de stijfheid bij andere soorten veroorzaakt door kalkaanslag. De soort groeit in neutraal tot licht alkalisch, hard, ionen- en meestal kalkrijk water van het bicarbonaattype, in combinatie met een carbonaatrijke, zuurstofarme, in meerdere of mindere mate organische bodem. Het is een soort van stilstaand tot langzaam stromend, helder, relatief diep water. Zelden treedt ze vegetatievormend op: meestal groeit ze met verspreide, geisoleerde individuen. Vaak is stijve waterranonkel aan te treffen in wateren die kort voordien een schoonmaakbeurt kregen (ze staat dan op minerale bodem). Ze groeit in drainagesloten, recent gegraven plassen en onder water gelopen ontgrondingen, maar ook in oudere, langzaam verlandende, soortenrijke, mesotrofe watervegetaties in afgesloten rivierarmen, omwallingen enz. Stijve waterranonkel groeit niet op plaatsen die in de zomer droogvallen. De soort verdraagt licht brak water.