Pijpbloem

Pijpbloem werd als geneeskrachtige plant reeds in de Middeleeuwen in Vlaanderen aangeplant in kloostertuinen. Blijkbaar kan de soort zich daar zeer lang handhaven, want een aantal vindplaatsen betreft nog steeds oude kloostertuinen of ruïnes van kloosters die al eeuwen niet meer bewoond zijn. De overige standplaatsen in Vlaanderen zijn in vele gevallen kanaal- of rivierbermen; een enkele keer betreft het een wegberm. De soort verkiest stikstofrijke, relatief droge tot vochthoudende groeiplaatsen. Ze wordt bij veel ecologische indelingen bij de zoomplanten geplaatst, maar dat is niet in overeenstemming met de meeste groeiplaatsen in Vlaanderen. Hier betreft het in het algemeen grazige vegetaties.