Bouwen aan groenexpertise

Blauwe druifjes

Muscari botryoides

Hoogte plant

Minimaal:
7cm
Maximaal
30cm

Licht

Min:
lichte schaduw
Max:
volle zon

Voedsel

Min:
matig voedselrijk
Max:
matig voedselrijk

Bloeiperiode

Vanaf:
maart
Tot:
mei

Vocht

Min:
droog
Max:
frisse bodem

Bloemkleur

blauw

Bestuiving

insektenbestuiving
Areaal:

De kern van het natuurlijke verspreidingsgebied van blauwe druifjes ligt in Midden-, Zuid- en Zuidoost-Europa. In het westen reikt het areaal tot Noordwest-Frankrijk en mogelijk ook tot net over de Belgische grens. In Noord-Europa is blauwe druifjes op tal van plaatsen ingeburgerd (bv. in Nederland, Denemarken en Zuid-Scandinavië). In het zuidoosten loopt het areaal tot in Centraal-Azië, in het zuiden tot Noord-Afrika. Omdat de soort ook binnen haar natuurlijke areaal veel wordt gekweekt, is het moeilijk de oorspronkelijke verspreiding af te bakenen. In Wallonië is de soort inheems in de regio Han-sur- Lesse, elders is ze hier en daar verwilderd.

Verspreiding in Vlaanderen:

Blauwe druifjes wordt nog maar op een beperkt aantal plaatsen in Vlaanderen gevonden. Zo zijn er stinsenplantenpopulaties bekend in parken en landgoederen of vergelijkbare terreinen. Waarschijnlijk gaan de vondsten in de duinen van de Westkust terug op tuinontvluchters. Ook langs spoorwegen werd de soort meermaals gesignaleerd. Het lijdt ook hier weinig twijfel dat het steeds gaat om afstammelingen van gekweekte planten die konden ontsnappen uit de stationstuintjes. Vondsten op akkers zijn er voor Vlaanderen (vooral in het Gentse) en Brussel uit zowat de hele negentiende eeuw. De vooral in het Gentse actieve Mac Leod (1892), vermeldt blauwe druifjes bij de 'veeljarige' akkeronkruiden: de soort komt telkens opnieuw te voorschijn op akkers die door de ploeg 'stukgesneden' zijn. Een laatste groep oude en in mindere mate recente vindplaatsen betreft graslandlocaties in valleizones langs rivieren en beken. Van de meeste andere, recent gevonden locaties ontbreken precieze gegevens. Concluderend kunnen we stellen dat er weinig overtuigende bewijzen zijn voor de stelling dat de huidige vindplaatsen zouden teruggaan op autochtone populaties. Vermoedelijk is blauwe druifjes in Vlaanderen hoogstens een archaeofyt. Er moet mee rekening worden gehouden dat, vooral in de nabijheid van woningen, naast blauwe druifjes ook nog diverse andere soorten van het geslacht Muscari als verwilderde tuinplanten kunnen worden gevonden.

Legende: vierkant 1939-1971, stip 1972-2004:
Verspreidingskaart
Kiemperiode:
vanaf Voorjaar
Gebruik:
siergewassen
Bladseizoen:
voorzomergroen
Worteldiepte:
50cm
Levensvorm:
geofyt
Geslachtsverdeling:
tweeslachtig
Vruchttype:
doosvrucht
Vruchtkleur:
onopvallend
Verbreidingswijze:
regenballist
Indigeniteit:
neofyt
Herkomst:
Klein Azie
Zuid-Europa
Grime-competitiewaarde:
0.00
Grime-stresswaarde:
0.00
Grime-ruderaliteitswaarde:
0.00
Ellenberg licht:
half-lichtplanten
Ellenberg vocht:
indicator van matig vochtige standplaatsen
Ellenberg pH:
indifferent
Ellenberg voedselrijkdom:
indifferent
Maaigevoeligheid:
maaigevoelig/matig tolerant
Ecologische amplitude:
smalle amplitude
Gebondenheid aan grondwater:
afreatofyt
Zuurtegraad bodem:
minimum zwak zuur tot maximum zwak basisch

Blauwe druifjes is een eerder lichtminnend bolgewas dat binnen het natuurlijke verspreidingsgebied vooral voorkomt in matig droge tot matig vochtige graslanden, droge kalkgraslanden en open bossen op lemig zand, zandleem en lichte leem, en ook op stenige bodems. Daarnaast groeit de soort veel op braakland, akkers en wijngaarden. Wat de zuurgraad van de bo-dem aangaat, schijnt ze vooral echt zure bodems te mijden. Al minstens sinds de tweede helft van de zestiende eeuw wordt ze in parken en tuinen als sierplant gekweekt. Van daaruit kan ze verwilderen via tuinafval of stinsenpopulaties opbouwen.

Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Beschermd:
Nee
Sieber codes:
BR1
BR2
GB1
GB2
OP1
OP2
# planten per m²:
20
Aanplanten:
In groepen van 10 tot 20
Rode lijst:
criteria niet van toepassing
Zeldzaamheid KFK-klasse:
18-59 kwartierhokken
In samenwerking met:
Auteur atlasteksten:
Paul Van den Bremt
Referenties
  • Van Landuyt W., Hoste I., Vanhecke L., Van den Bremt P. Vercruysse W. & De Beer D. (red.) 2006. Atlas van de Flora van Vlaanderen en het Brussels gewest. Nationale Plantentuin en het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek i.s.m. Flo.Wer vzw.

Cursussen bij Inverde

Boeken