Bouwen aan groenexpertise

Veenorchis

Dactylorhiza sphagnicola

is een indicator van een goede toestand voor

Natuurstreefbeeld: Oligotroof en zuur overgangsveen (7140_oli)

Areaal:

Veenorchis heeft een beperkt en verbrokkeld verspreidingsareaal in Noordwest-Europa, gaande van Noord-Frankrijk tot Zuid-Scandinavië. ln Wallonië, vooral in de Ardennen, zijn er nog tal van recente waarnemingen. De soort lijkt er weinig of niet bedreigd, maar introgressie met gevlekte orchis is een potentieel gevaar (SAINTENOY-SIMON 1999).

Verspreiding in Vlaanderen:

Veenorchis is altijd al een uiterst zeldzame soort geweest in Vlaanderen, hoewel heel weinig geweten is over haar vroegere aanwezigheid. In de oostelijke Kempen en in de Maasstreek zijn nu hier en daar nog enkele populaties te vinden. Van 1972 tot 1987 werd de soort nog gezien in Brasschaat, maar door ontwatering en overgroeiing van de vegetatie door rietvelden is ze daar thans verdwenen. Wel komt ze nog voorin de omgeving van Turnhout, Mol en Neerpelt, en in Midden-Limburg.

Legende: vierkant 1939-1971, stip 1972-2004:
Verspreidingskaart
Mycorrhizen:
orchid-mycorrhizen
Vruchttype:
doosvrucht
Vruchtkleur:
onopvallend
Verbreidingswijze:
wind
Verbreidingsstrategie:
een groot aantal wijd-verspreide zaden of sporen
Indigeniteit:
inheems
Grime-competitiewaarde:
0.00
Grime-stresswaarde:
0.00
Grime-ruderaliteitswaarde:
0.00

Veenorchis wordt nog maar sinds 1983 in de Belgische Flora als aparte soort onderscheiden (DE LANGHE et al. 1983). Voorheen werd ze op basis van een aantal overeenkomstige kenmerken tot de rietorchis gerekend. Het is een soort van hoogvenen, mesotrofe veenmosvegetaåi_es, trilvenen en heidevennen. ln ecologisch optimale biotopen groeit ze samen met onder andere veenbloembies en slijkzegge. De soort lijdt sterk onder de vermesting, verdroging en habitatvernietiging.

Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Beschermd:
Nee
Rode lijst:
zeldzaam
Zeldzaamheid KFK-klasse:
1-17 kwartierhokken
In samenwerking met:
Auteur atlasteksten:
Bart Van de Vijver
Referenties
  • Van Landuyt W., Hoste I., Vanhecke L., Van den Bremt P. Vercruysse W. & De Beer D. (red.) 2006. Atlas van de Flora van Vlaanderen en het Brussels gewest. Nationale Plantentuin en het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek i.s.m. Flo.Wer vzw.

Cursussen bij Inverde

Boeken