Bouwen aan groenexpertise

Tuinbingelkruid

Mercurialis annua

Hoogte plant

Minimaal:
20cm
Maximaal
40cm

Licht

Min:
lichte schaduw
Max:
licht

Voedsel

Min:
matig voedselrijk
Max:
zeer voedselrijk

Bloeiperiode

Vanaf:
juni
Tot:
oktober

Vocht

Min:
vochtig
Max:
vochtig

Bloemkleur

geel
groen

Bestuiving

vliegen, zweefvliegen e.a.
bijen, hommels e.a.
windbestuiving
Areaal:

Het tamelijk beperkte, submediterrane tot sub-Atlantische areaal van tuinbingelkruid strekt zich uit van de Britse Eilanden en Polen in het noorden, tot Noord-Afrika en Griekenland in het zuiden, en Bulgarije in het oosten. Elders in Europa (bv. Scandinavië en Oost-Europa) is het ook bekend van een reeks min of meer geïsoleerde groeiplaatsen. Buiten Europa is tuinbingelkruid ingeburgerd in onder meer Noord-Amerika, Argentinië, Zuid-Afrika en Nieuw-Zeeland. Wanneer deze cultuurvolger voor het eerst in Vlaanderen, dat tamelijk ver noordwaarts binnen het huidige kernareaal ligt, is doorgedrongen, is niet bekend. In Wallonië is de soort algemeen, met uitzondering van de Ardennen, waar ze zeldzaam is.

Verspreiding in Vlaanderen:

In Vlaanderen is tuinbingelkruid globaal een zeer algemeen verspreide soort. Toch vormt ze niet zo vaak een opvallend element in de begroeiingen waarin ze wordt aangetroffen. De intensieve inventarisatieronde vanaf 1972 heeft de grote lege zones gedeeltelijk weggewerkt en de contouren ervan doen vervagen, maar in de Kempen blijft de soort minder abundant dan elders in Vlaanderen. Dat stelt men ook vast in enkele intensief geïnventariseerde zones (bv. omgeving van Essen). We kunnen besluiten dat deze leemte (of toch minstens de indruk van relatieve zeldzaamheid van de soort) beslist reëel is.

Legende: vierkant 1939-1971, stip 1972-2004:
Verspreidingskaart
Zaadbank:
geen informatie beschikbaar.
Zaad:
vanaf juli
Kiemperiode:
vanaf Voorjaar
Gebruik:
geen nuttig gebruik
Bladseizoen:
zomergroen
Worteldiepte:
20cm
Levensvorm:
therofyt
Geslachtsverdeling:
eenslachtig, tweehuizig
Vruchttype:
kluisvrucht
Vruchtkleur:
onopvallend
Verbreidingswijze:
mieren
zelf
Indigeniteit:
inheems
Herkomst:
oorspronkelijk inheems
Grime-competitiewaarde:
0.00
Grime-stresswaarde:
0.00
Grime-ruderaliteitswaarde:
0.00
Ellenberg licht:
half-lichtplanten
Ellenberg vocht:
indicator van droge tot matig vochtige standplaatsen
Ellenberg pH:
zwakke zuurindicator tot zwakke base-indicator
Ellenberg voedselrijkdom:
uitgesproken stikstofrijke bodems
Ecologische amplitude:
smalle amplitude
Gebondenheid aan grondwater:
afreatofyt

Tuinbingelkruid is een soort van omgewoelde, kalkhoudende bodems, die het best gedijt op weinig beschaduwde, niet te natte plaatsen. Het is een typische plant van moestuinen en hakvruchtakkers. Ook in niet te hoog opschietende, eerder open begroeiingen van ruderale resthoekjes in de buurt van bewoning, wordt de soort dikwijls aangetroffen. In dat milieu groeit ze veelal in het gezelschap van stinkende gouwe. Verder weg van de bewoning, vindt de soort geschikte groeiplaatsen in allerlei open pionierssituaties, zoals wegbermen en dijken, spoorwegterreinen enz. Geregeld is ze te vinden op grotendeels kale bodems ontstaan na herhaald herbicidengebruik.

Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Beschermd:
Nee
Rode lijst:
niet bedreigd
Zeldzaamheid KFK-klasse:
1857-3183 kwartierhokken
In samenwerking met:
Auteur atlasteksten:
Ivan Hoste
Referenties
  • Van Landuyt W., Hoste I., Vanhecke L., Van den Bremt P. Vercruysse W. & De Beer D. (red.) 2006. Atlas van de Flora van Vlaanderen en het Brussels gewest. Nationale Plantentuin en het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek i.s.m. Flo.Wer vzw.

Cursussen bij Inverde

Boeken