Bouwen aan groenexpertise

Overblijvende ossentong

Pentaglottis sempervirens

Overblijvende ossentong is een ruwbladige met 1 cm tot 1,5 cm grootte blauwe bloemen. De witte keelslippen zijn zoals bij Bernagie en Gewone ossentong zichtbaar in het midden van de bloem. Het is een sierplant die oorspronklijk uit Zuidwest-Europa en Klein-Azië komt. De naam ossentong wordt ook gebruikt voor de Gewone ossentong welk een andere en inheemse soort is. Een oudere naam voor Overblijvende ossentong  is Groene ossentong.

Hoogte plant

Minimaal:
30cm
Maximaal
100cm

Licht

Min:
half schaduw
Max:
licht

Voedsel

Min:
matig voedselrijk
Max:
matig voedselrijk

Bloeiperiode

Vanaf:
april
Tot:
oktober

Vocht

Min:
vochtig
Max:
vochtig

Bloemkleur

blauw

Bestuiving

insektenbestuiving
Areaal:

Overblijvende ossentong komt oorspronkelijk niet in Vlaanderen voor. Als sierplant werd de soort ingevoerd vanuit Zuidwest-Europa. Het natuurlijke areaal strekt zich noordwaarts uit tot in Noord-Frankrijk. Vooral in kasteelparken en landgoederen was de soort vroeger een populaire sierplant. Ze komt overigens in het Mechelse nog steeds als stinsenplant voor.

Verspreiding in Vlaanderen:

Op Vlaamse schaal is overblijvende ossentong een zeer zeldzame soort. Lokaal kan de soort echter talrijk voorkomen (o.a. in het Calmeynbos in de Panne en in het Zoniënwoud).

Legende: vierkant 1939-1971, stip 1972-2004:
Verspreidingskaart
Zaadbank:
geen informatie beschikbaar.
Kiemperiode:
vanaf Herfst
Gebruik:
siergewassen
Levensvorm:
hemicryptofyt
Geslachtsverdeling:
tweeslachtig
Vruchttype:
splitvrucht
Vruchtkleur:
onopvallend
Verbreidingswijze:
mieren
Verbreidingsstrategie:
verjonging met behulp van zaden is twijfelachtig
Indigeniteit:
neofyt
Herkomst:
Zuid-West-Europa
Levensstrategie volgens Grime:
CSR
Grime-competitiewaarde:
3.33
Grime-stresswaarde:
3.33
Grime-ruderaliteitswaarde:
3.33
Ecologische amplitude:
smalle amplitude
Gebondenheid aan grondwater:
afreatofyt

In Vlaanderen wordt overblijvende ossentong op allerlei beschaduwde, vochtige en voedselrijke plaatsen aangetroffen zoals oude kasteelparken, duinbossen en bosdreven. Vaak groeit de soort in de omgeving van tuinen. De groeiplaatsen zijn meestal eerder banaal en begeleidende soorten zijn algemene ruigtekruiden als grote brandnetel.

Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Beschermd:
Nee
Rode lijst:
criteria niet van toepassing
Zeldzaamheid KFK-klasse:
18-59 kwartierhokken
In samenwerking met:
Auteur atlasteksten:
Filip Verloove
Referenties
  • Van Landuyt W., Hoste I., Vanhecke L., Van den Bremt P. Vercruysse W. & De Beer D. (red.) 2006. Atlas van de Flora van Vlaanderen en het Brussels gewest. Nationale Plantentuin en het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek i.s.m. Flo.Wer vzw.

Cursussen bij Inverde

Boeken