Grote ereprijs

CRÉPIN (1860) signaleerde de vroegste waarneming van grote ereprijs in België: die gaat amper terug tot 1824. In Vlaanderen bleef de soort tot een eind in de negentiende eeuw zeldzaam (of vermoedelijk eerder miskend). In Nederland was ze rond 1900 reeds algemeen in het Deltagebied en Zuid-Limburg (VAN DER MEIJDEN et al. 1989). GOFFART (1935) noemde haar in België zeldzaam, maar enkele decennia later, in DE LANGHE et al. (1967), was de status als een gevolg van de heropleving van de Belgische floristiek en de activiteiten van het IFBL bijgesteld tot “algemeen tot vrij algemeen”, met uitzondering van Vlaanderen (vrij zeldzaam) en de Kempen (zeldzaam). Sindsdien is het globale kaartbeeld niet meer ingrijpend gewijzigd, al is de plant in sommige regio’s (vooral Zandig Vlaanderen) wel duidelijk talrijker geworden; dat proces is ook tussen de eerste en tweede karteringsperiode niet stilgevallen. Grote ereprijs is nu in Vlaanderen zeer algemeen. Net als bijvoorbeeld tengere rus, wordt grote ereprijs, dat absoluut niet beperkt is tot zogenaamde adventiefmilieus, door het gros van de floristen vandaag intuïtief nauwelijks nog ervaren als een neofyt.