Bouwen aan groenexpertise

Beverneltorkruid

Oenanthe pimpinelloides

Hoogte plant

Minimaal:
30cm
Maximaal
60cm

Licht

Min:
half schaduw
Max:
licht

Bloeiperiode

Vanaf:
juni
Tot:
juli

Bloemkleur

geel
wit

Bestuiving

insektenbestuiving
Areaal:

Het hoofdareaal van beverneltorkruid beslaat Zuid-Europa en de Atlantische delen van West-Europa noordwaarts tot Zuid- Engeland en Normandië. In Vlaanderen en Wallonië zijn enkele geïsoleerde locaties bekend. Buiten het oorspronkelijke verspreidingsgebied is beverneltorkruid aanwezig in Nieuw-Zeeland en Australië, waar de soort invasief gedrag vertoont, en in Californië. België ligt marginaal in het verspreidingsgebied: er zijn enkele vroegere locaties bekend in de Vlaamse Zandstreek en een in de Leemstreek.

Verspreiding in Vlaanderen:

Beverneltorkruid is in Vlaanderen een uiterst zeldzame soort. De waarnemingen in ons land betroffen steeds tijdelijke verschijningen. Het inheemse karakter van deze soort in België, Nederland en Ierland lijkt twijfelachtig (RONSE 2005; WESTHOFF & VAN DER MEIJDEN 2000). Het blijkt vooral de koudegevoeligheid te zijn die de soort totnogtoe belet heeft zich hier definitief te vestigen. Volgens de Rode Lijst is de soort met uitsterven bedreigd, maar misschien is ze eerder als een adventiefplant te beschouwen.

Legende: vierkant 1939-1971, stip 1972-2004:
Verspreidingskaart
Kiemperiode:
vanaf Voorjaar
Gebruik:
geen nuttig gebruik
Bladseizoen:
zomergroen
Levensvorm:
hemicryptofyt
Geslachtsverdeling:
tweeslachtig
Vruchttype:
splitvrucht
Vruchtkleur:
onopvallend
Verbreidingswijze:
water
Indigeniteit:
inheems
Herkomst:
West-Europa
Zuid-Europa
Grime-competitiewaarde:
0.00
Grime-stresswaarde:
0.00
Grime-ruderaliteitswaarde:
0.00
Gebondenheid aan grondwater:
vochtige freatofyt (obl.)

Beverneltorkruid is een soort van moerassige of natte graslanden, vochtige glanshavergraslanden, greppels en natte boswegen. De soort gedijt op lichtrijke standplaatsen op matig voedselrijke bodems. In het Middellandse-Zeegebied, waar ze haar hoofdareaal bezit, groeit ze in vochtige, open loofbossen op humusrijke bodems (ARRIGONI & MARRAS 1990). De soort is bestand tegen begrazing of tegen regelmatige maaibeurten (RONSE 2005), doordat ze vanuit een grondstandig bladrozet zeer snel zaaddragende bloeiwijzen kan vormen.

Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Beschermd:
Nee
Rode lijst:
met uitsterven bedreigd
Zeldzaamheid KFK-klasse:
1-17 kwartierhokken
In samenwerking met:
Auteur atlasteksten:
Anne Ronse
Referenties
  • https://www.youtube.com/watch?v=9tbS73I1N-I

Cursussen bij Inverde

Boeken