100 op 100 meter ofwel tienduizend vierkante meter

Groenbeheer is niet hetzelfde als natuurbeheer, omdat natuurbeheer van toepassing is op natuur in de open ruimte (denk aan hooilanden of heide, maar ook meer menselijke elementen zoals een holle weg). Er zijn echter wel veel raakvlakken. Groenbeheer houdt het beheer in van de 'natuur' in de stedelijke of verstedelijkte omgeving. Groen in de stad of in een dorp is er in alle maten en vormen, van het onkruid tussen de stenen van het voetpad over de bloembakken aan het gemeentehuis tot het stadspark met de vijver en de eendjes. Ook het beheren van straatbomen, het maaien van grasvelden en soms ook het beheer van gevelbegroening en groendaken rekent men tot de taken van een groenbeheerder.

Een bos is doorgaans zodanig groot dat het handig is om het in kleinere eenheden te verdelen zodat het beheer overzichtelijk blijft. Zo'n eenheid is een flinke verzameling bomen die men bosbestand noemt. In een bosbestand wordt dan een bepaald beheer gevoerd, bijvoorbeeld verzorgen van jong bos, dunnen of eindkap.

Bosbeheer is een werk van lange adem en daarom is het best om neer te schrijven welke kant het op moet met het bos. Immers boomke groot, planterke dood. Dus om het bosbeheer over meerdere generaties bosbeheerders doelgericht te maken, wordt een bosbeheerplan opgesteld. Daarin wordt vastgelegd wat de visie op lange termijn is en wat daarvoor in de volgende 10-20 jaar in het bos moet gebeuren. Uiteraard kan zo'n plan onderweg bijgestuurd worden, want bosbeheer is nooit helemaal voorspelbaar.

De boniteit is een maat voor de groei van een bosbestand van een bepaalde boomsoort. Zo kan men bijv. spreken van Beuk boniteit 1 of Grove den boniteit 2. Deze groei hangt af van de boomsoort, de standplaats, het ziekteverleden van het bestand en ook van de standplaatsgeschiktheid van het genetisch materiaal.