Bouwen aan groenexpertise

Melkviooltje

Viola persicifolia

Hoogte plant

Minimaal:
5cm
Maximaal
20cm

Licht

Min:
lichte schaduw
Max:
volle zon

Voedsel

Min:
voedselarm
Max:
voedselarm

Bloeiperiode

Vanaf:
mei
Tot:
juni

Vocht

Min:
nat
Max:
nat

Bloemkleur

wit

Bestuiving

bijen, hommels e.a.
Areaal:

Vals melkviooltje heeft een Eurosiberisch verspreidingspatroon. De soort komt voor in de gematigde streken van Europa en Centraal-Azië. In Europa komt ze vooral voor in Centraal- en Oost-Europa en in het zuiden van Scandinavië. In West-Europa is ze overal zeer zeldzaam. In Nederland en op de Britse Eilanden is nog een handvol locaties bekend en is de soort sterk achteruitgegaan (MENNEMA et al. 1980, PRESTON et al. 2002). België ligt ver buiten het gesloten Europese verspreidingsgebied.

Verspreiding in Vlaanderen:

Vals melkviooltje is reeds lange tijd verdwenen in Vlaanderen (en België). De soort was enkel bekend van vochtige weilanden tussen Eksaarde en Moerbeke. Ze werd daar ingezameld tussen 1875 en 1879.

Kiemperiode:
vanaf Voorjaar
Gebruik:
geen nuttig gebruik
Bladseizoen:
overwinterend groen
Geslachtsverdeling:
tweeslachtig
Vruchttype:
doosvrucht
Vruchtkleur:
onopvallend
Verbreidingswijze:
mieren
zelf
Indigeniteit:
inheems
Herkomst:
oorspronkelijk inheems
Grime-competitiewaarde:
0.00
Grime-stresswaarde:
0.00
Grime-ruderaliteitswaarde:
0.00
Ellenberg licht:
tussen half-schaduwplanten en half-lichtplanten
Ellenberg vocht:
indicator van vochtige tot natte standplaatsen, maar ook bestand tegen overstromingen
Ellenberg pH:
tussen matige zuurindicator en zwakke zuurindicator
Ellenberg voedselrijkdom:
stikstofarme bodems
Maaigevoeligheid:
maaigevoelig/matig tolerant
Ecologische amplitude:
smalle amplitude
Gebondenheid aan grondwater:
vochtige freatofyt (obl.)
Zuurtegraad bodem:
minimum zwak zuur tot maximum zwak zuur

Van de oorspronkelijke groeiplaats van vals melkviooltje in Vlaanderen is weinig bekend. De herbariumetiketten vermelden alleen vochtige graslanden als biotoop. Aan de hand van andere soorten die in het gebied gevonden zijn (onder andere teer guichelheil, moeraswespenorchis, Spaanse ruiter, moerasgamander) moet het vermoedelijk een door basenrijke kwel beïnvloed veengebied zijn geweest. In het buitenland groeit vals melkviooltje in heischrale graslanden, kalkrijke laagvenen en blauwgraslanden. De soort kan de competitie met andere graslandplanten slecht aan en is aangewezen op pionierssituaties, zoals plaatsen met een wisselende waterstand, begraasde of geplagde plaatsen, of plaatsen waar veen ontgonnen wordt. Vals melkviooltje vormt een langlevende zaadbank en kan na tientallen jaren afwezigheid onverwacht weer opduiken (STIEPERAERE 1985, PRESTON et al. 2002, WEEDA et al. 1987).

Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Beschermd:
Nee
Rode lijst:
uitgestorven
Zeldzaamheid KFK-klasse:
0 kwartierhokken
In samenwerking met:
Auteur atlasteksten:
Wouter Van Landuyt
Referenties
  • Van Landuyt W., Hoste I., Vanhecke L., Van den Bremt P. Vercruysse W. & De Beer D. (red.) 2006. Atlas van de Flora van Vlaanderen en het Brussels gewest. Nationale Plantentuin en het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek i.s.m. Flo.Wer vzw.

Cursussen bij Inverde

Boeken