Bouwen aan groenexpertise

Welriekende agrimonie

Agrimonia procera

is een indicator van een goede toestand voor

Natuurstreefbeeld: Voedselrijke boszomen met minder algemene zoomsoorten (6430_bz)

Hoogte plant

Minimaal:
45cm
Maximaal
150cm

Licht

Min:
schaduw
Max:
licht

Voedsel

Min:
matig voedselrijk
Max:
matig voedselrijk

Bloeiperiode

Vanaf:
juni
Tot:
augustus

Vocht

Min:
vochtig
Max:
vochtig

Bloemkleur

geel

Bestuiving

insektenbestuiving
Areaal:

Welriekende agrimonie is een nagenoeg geheel tot Europa beperkte plantensoort met een beperkt areaal waarvan de kern zich uitstrekt van Ierland tot Roemenië. Afgezien van meer noordelijke en zuidelijke voorposten, reikt het areaal in het noorden tot Denemarken en in het zuiden tot Midden- Frankrijk en Bosnië-Herzegovina. In Wallonië, waar de plant vooral wordt aangetroffen in het Maasdistrict en in de Ardennen, is welriekende agrimonie iets minder zeldzaam dan in Vlaanderen. Wel wordt aangenomen dat ze er recentelijk is achteruitgegaan (SAINTENOY-SIMON 1999).

Verspreiding in Vlaanderen:

Het beeld van de verspreiding en abundantie van welriekende agrimonie lijkt in Vlaanderen in de voorbije anderhalve eeuw nauwelijks te zijn gewijzigd. De soort was en is zeldzaam, al kan worden aangestipt dat ze nu en dan (vooral vroeger) werd verward met gewone agrimonie. Uit een revisie van het materiaal in de Nationale Plantentuin is gebleken dat slechts een klein percentage van de planten fout was gedetermineerd. Voor de weinig ingezamelde welriekende agrimonie leidde dat tot een relatief grote aangroei van het aantal bekende uurhokken (van 11 naar 16; herbarium Nationale Plantentuin, negentiende en twintigste eeuw), maar het algemene beeld van de verspreiding werd er niet door gewijzigd. Wel geeft het resultaat aan dat de soort in de toekomst meer aandacht verdient en dat bij waarnemingen van agrimonie niet al te vlug mag worden aangenomen dat het gewone agrimonie betreft. Voor relatief veel uurhokken zijn alleen gegevens uit één periode gekend (voor 1939 of tijdens de eerste of tweede karteringsronde). Dat veel populaties klein zijn, waardoor de soort gemakkelijk wordt gemist, speelt daarbij misschien een rol.

Legende: vierkant 1939-1971, stip 1972-2004:
Verspreidingskaart
Kiemperiode:
vanaf Herfst
Gebruik:
geen nuttig gebruik
Bladseizoen:
zomergroen
Levensvorm:
hemicryptofyt
Geslachtsverdeling:
tweeslachtig
Vruchttype:
eenzadige dopvrucht of noot
Vruchtkleur:
onopvallend
Verbreidingswijze:
regenwater
dieren (uitwendig)
Indigeniteit:
inheems
Herkomst:
oorspronkelijk inheems
Grime-competitiewaarde:
0.00
Grime-stresswaarde:
0.00
Grime-ruderaliteitswaarde:
0.00
Ellenberg licht:
half-schaduwplanten
Ellenberg vocht:
indicator van matig vochtige standplaatsen
Ellenberg pH:
tussen matige zuurindicator en zwakke zuurindicator
Ellenberg voedselrijkdom:
stikstofarme bodem / matig stikstofrijke bodem
Ecologische amplitude:
smalle amplitude
Gebondenheid aan grondwater:
afreatofyt

Qua habitatkeuze verschilt welriekende agrimonie niet zo heel sterk van gewone agrimonie. Gemiddeld is welriekende agrimonie minder licht- en kalkbehoevend en groeit de soort in iets vochtigere milieus, maar soms zijn de twee soorten op tamelijk korte afstand van elkaar te vinden in ogenschijnlijk weinig verschillende milieus. Welriekende agrimonie is meer een bos- en zoomplant en minder een soort van open dijkbegroeiingen. Ze is het meest te vinden op matig voedselrijke bodems.

Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Beschermd:
Nee
Rode lijst:
zeldzaam
Zeldzaamheid KFK-klasse:
18-59 kwartierhokken
In samenwerking met:
Auteur atlasteksten:
Ivan Hoste
Referenties
  • Van Landuyt W., Hoste I., Vanhecke L., Van den Bremt P. Vercruysse W. & De Beer D. (red.) 2006. Atlas van de Flora van Vlaanderen en het Brussels gewest. Nationale Plantentuin en het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek i.s.m. Flo.Wer vzw

Cursussen bij Inverde

Boeken