Bouwen aan groenexpertise

Engels slijkgras

Spartina townsendii

is een indicator van een goede toestand voor

Natura 2000: Schorren met Slijkgras (1320)

is een indicator van een goede toestand voor

Natuurstreefbeeld: Schorren met Slijkgras (1320)

Areaal:

Engels slijkgras is rond 1870 langs de zuidkust van Engeland ontstaan uit de bastaard tussen klein slijkgras en de Amerikaanse soort Spartina alterniflora. De hier gebruikte omgrenzing van het taxon omvat zowel de werkelijke bastaard (var. townsendii, door andere auteurs aangeduid als S. x townsendii) als een gepolyploidiseerde vorm ervan (var. anglica, door andere auteurs gelijkgesteld aan de soort S. anglica). Het is het laatstgenoemde taxon dat aangeplant wordt en dat fertiel is. In Vlaanderen is tijdens de kartering geen onderscheid gemaakt tussen de beide taxa. Engels slijkgras is een pionierssoort van maritieme, buitendijkse, vaak zeer weke slikken en schorren. Dikwijls wordt ze met groot succes aangeplant als slibvanger. De soort komt verspreid langs de kusten van West-Europa voor en breidt zich momenteel nog steeds uit. Het taxon komt in België alleen in Vlaanderen voor.

Verspreiding in Vlaanderen:

Engels slijkgras is in Vlaanderen uiterst zeldzaam omdat de geschikte biotopen met periodieke overstroming (zilte slikken) eveneens zeldzaam zijn. Er is een lichte achteruitgang van het aantal uurhokken tegenover de eerste kartering door het wegvallen van enkele groeiplaatsen langs de Schelde (Lillo, Kallo), mogelijk als een gevolg van werken aan oeververstevigingen. Daartegenover staat dat in de laatste decennia een totaal nieuwe groeiplaats te Heist is ontstaan. Ongeveer alle recente groeiplaatsen genieten bescherming omdat ze gelegen zijn in natuurreservaten.

Legende: vierkant 1939-1971, stip 1972-2004:
Verspreidingskaart
Gebruik:
landaanwinning en zandbinding gewassen
Vruchttype:
graanvrucht
Verbreidingswijze:
water
Indigeniteit:
neofyt
Grime-competitiewaarde:
0.00
Grime-stresswaarde:
0.00
Grime-ruderaliteitswaarde:
0.00
Ellenberg licht:
lichtplanten
Ellenberg vocht:
indicator van natte, waterverzadigde standplaatsen, maar ook bestand tegen overstromingen
Ellenberg pH:
tussen zwakke base-indicator en base- en kalkindicator,meest op basische bodem
Ellenberg voedselrijkdom:
stikstofarme bodems

Dit is een taxon met een tumultueus taxonomisch verleden. Tot op heden bestaat er geen eensgezindheid over de status. We volgen hier de Flora van België (LAMBINON et al. 2004), mede omdat ook de Vlaamse streeplijst daarmee overeenstemt.

Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Beschermd:
Nee
Rode lijst:
criteria niet van toepassing
Zeldzaamheid KFK-klasse:
1-17 kwartierhokken
In samenwerking met:
Auteur atlasteksten:
Leo Vanhecke
Referenties
  • Van Landuyt W., Hoste I., Vanhecke L., Van den Bremt P. Vercruysse W. & De Beer D. (red.) 2006. Atlas van de Flora van Vlaanderen en het Brussels gewest. Nationale Plantentuin en het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek i.s.m. Flo.Wer vzw.

Cursussen bij Inverde

Boeken