Bouwen aan groenexpertise

Eikvaren

Polypodium vulgare

Areaal:

Momenteel komen in België enkel de gewone eikvaren en de brede eikvaren voor (naast hun bastaard). Voor een correcte determinatie zijn metingen van de sporenlengte het meest betrouwbaar (naast een aantal kenmerken opgesomd in LAMBINON et al. 2004). Absolute zekerheid (mede door het voorkomen van kruisingen) krijgt men enkel door karyologisch onderzoek (meten van het DNA-gehalte of tellen van de chromosomen). Het complex groeit van nature terrestrisch, op rotsen of als epifyt in bossen. De gewone eikvaren komt meer voor op iets zuurdere bodems (langs de kust in meer ontkalkte duinen). In het stedelijke milieu (controle nodig, momenteel geldt dat enkel voor Brugge en Gent) wordt op de mortel in de voegen van muren meestal de brede eikvaren aangetroffen.

Verspreiding in Vlaanderen:

Voor Vlaanderen kan momenteel enkel iets gezegd worden over de verspreiding van het volledige eikvarencomplex (gewone en brede eikvaren samen). Ook de verspreidingsgegevens uit de literatuur HULTÉN & FRIES 1986 zijn grotendeels onbetrouwbaar. Voor de omringende floragebieden zijn betrouwbaardere gegevens te vinden in PRESTON et al. 2002, DOSTAL & REICHSTEIN 1984, JONSELL 2000 en PRELLI 2001. Het soortscomplex is vrij algemeen in Vlaanderen.

Legende: vierkant 1939-1971, stip 1972-2004:
Verspreidingskaart
Verspreidingskaart
Zaadbank:
geen informatie beschikbaar.
Gebruik:
geen nuttig gebruik
Mycorrhizen:
25% of minder waarnemingen bevatten mycorrhizen
Vruchttype:
sporen
Vruchtkleur:
onopvallend
Verbreidingswijze:
wind
Verbreidingsstrategie:
met behulp van een groot aantal wijd-verspreide zaden of sporen
zijdelingse vegetatieve voortplanting
Indigeniteit:
inheems
Levensstrategie volgens Grime:
S
Grime-competitiewaarde:
0.00
Grime-stresswaarde:
10.00
Grime-ruderaliteitswaarde:
0.00

Het Europese eikvarencomplex bestaat uit drie soorten: Polypodium cambricum L. (diploïd, Atlantisch-mediterraan), P. vulgare L. (tetraploïd, wijdverspreid in Europa) en P. interjectum Shivas (hexaploïd, Atlantisch-, Midden- en Zuid-Europa). In veel oudere flora's werden de soorten niet van elkaar onderscheiden (in België pas sinds kort in LAMBINON et al. 2004) waardoor hun verspreiding slecht gekend is. P. cambricum is de diploïde voorouder en P. vulgare (gewone eikvaren) de allotetraploïde voorouder van P. interjectum (brede eikvaren): het genoom van de brede eikvaren is dus afkomstig van drie verschillende soorten!

Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Beschermd:
Nee
Rode lijst:
bijna bedreigd
Zeldzaamheid KFK-klasse:
228-353 kwartierhokken
In samenwerking met:
Auteur atlasteksten:
Ronnie Viane

Cursussen bij Inverde

Boeken