Rivierkruiskruid

Rivierkruiskruid komt in Vlaanderen slechts op één locatie voor, oorspronkelijk verspreid over twee naburige kilometerhokken, namelijk langs de Molenbeek (stroomgebied van de Dender) in Aaigem (Erpe-Mere), net ten zuidwesten van Aalst. De soort werd er pas in 1994 beschreven, nadat een eerste – nu verdwenen – populatie iets noordelijker vijf jaar eerder op basis van vegetatieve kenmerken foutief als schaduwkruiskruid was gedetermineerd. Volgens een buurtbewoner zou rivierkruiskruid hier al vele decennia aanwezig zijn. De soort groeit er in een perceeltje langs een oeverwal, op een terrein dat wellicht ooit werd opgehoogd met slib uit de Molenbeek. MOSSERAY (1936) beschreef nog een viertal andere groeiplaatsen in Wallonië en Brussel: de oudste zou door Lejeune zijn beschreven in het begin van de negentiende eeuw voor de vallei van de Vesder. Tijdens de vorige karteerperiode werd er nog slechts één vindplaats beschreven voor het Waalse gedeelte van de Dendervallei. Rivierkruiskruid en de eraan verwante schaduwkruiskruiden werden waarschijnlijk al vanaf de zestiende eeuw als medicinale plant gekweekt. Vanaf de tweede helft van de negentiende eeuw vindt men in de Belgische werken over kruidengeneeskunde nauwelijks nog iets over de soort terug. Als sierplant wordt ze slechts uitzonderlijk in de handel aangeboden, omdat ze te erg kan woekeren. Het is dus zeer de vraag of ze in Vlaanderen moet worden beschouwd als 'tuinontvluchter'. Mogelijk is ze langs natuurlijke weg langs de Molenbeek terechtgekomen met de hulp van watervogels.