Vistrap

Vissen migreren, afhankelijk van de soort, over min of meer grote afstand op zoek naar geschikte voortplanting-, rust- en voedselplaatsen. Ook andere redenen kunnen aanzetten tot migratie: bescherming tegen predatie, vlucht voor verontreiniging, wisselend winter- en zomerverblijf, wisselende eisen aan het biotoop bij wisselende levensstadia en uitwisseling van genetisch materiaal tussen populaties. De meest opvallende migratie gebeurt in functie van de voortplanting. Vb. Zalm en paling trekken van zee naar zoet om te paaien. Allerhande kunstwerken op de waterloop bemoeilijken echter de vistrek. Het plaatsen van een vistrap of vispassage kan een oplossing bieden voor dit migratieprobleem. Als gevolg van deze vaak onoverbrugbare kunstwerken valt het leefgebied van een vissoort uiteen in een aantal verschillende van elkaar gescheiden deelgebieden. Populaties van sommige vissoorten zijn zo klein geworden en versnipperd dat de afzonderlijke populaties door tijdelijke achteruitgang van het leefgebied zelfs kunnen verdwijnen. Het plaatsen van een vispassage wordt vrij algemeen gebruikt als ontsnipperingsmaatregel. Het bestaat uit een opeenvolging van kamers, van elkaar gescheiden door tussenschotten, die de vis omhoog leiden doordat het verval geleidelijk aan overbrugd kan worden. De openingen in de tussenschotten waarlangs vissen naar de volgende kamer zwemmen, bevinden zich soms volledig onder water en sluiten bovendien aan op de bodem zodat een traploze, hellende bodem ontstaat. Door deze doorzwemopeningen afwisselend links en rechts van de lengteas van de vispassage te plaatsen, ontstaat een slingerend stromingspatroon dat zorgt voor een afremming van de stroomsnelheid. De opening van de vispassage, het begin, moet zo geplaatst worden ten opzichte van de waterloop zodat de vis als het ware 'gelokt' wordt naar deze doorgang en vlot de vistrap verkiest.