Slechtvalk

De Slechtvalk is onze grootste valk. Hij is fors gebouwd met korte, brede vleugels en staart. In alle kleden is de zwarte kopkap met brede, zwarte baardstreep zeer opvallend. De volwassen vogels zijn blauwgrijs vanboven en hebben een zwarte bandering op de witte onderdelen. Jonge vogels zijn bruin vanboven en hebben zwarte lengtestrepen op de onderdelen. In de vlucht zijn de vleugels meestal licht naar achteren gebogen met een duidelijke vleugelbocht. In actieve vlucht zijn de vleugelslagen vrij snel en nogal ondiep en bereikt de vogel een gemiddelde snelheid. Bij het achtervolgen van een prooi is de vlucht doelgerichter en krachtiger, met plotselinge versnellingen tussendoor aan duizelingwekkende snelheden.

Leefgebied en trend

De Slechtvalk is een kosmopoliet die broedt in grote delen van Europa. De soort neemt nog steeds toe in Vlaanderen. Dat blijkt uit de cijfers die het FIR (Fonds voor Instandhouding van Roofvogels) sinds de comeback van de soort verzamelt op basis van geplaatste en jaarlijks opgevolgde nestkasten. De data tonen in de periode 2013-2018 een geleidelijke toename van 40 naar resp. 59 en 56 geslaagde broedgevallen in 2017- 2018. Het totaal aantal vastgestelde broedparen (incl. broedpogingen) is gestegen van 43 naar 73, maar er zijn ongetwijfeld nog meer locaties als we ook aanwezige individuen en onzekere broedpogingen zouden meerekenen. Als we de cijfers bekijken per provincie, zien we in de periode 2013-2018 voor West-Vlaanderen een status quo van het aantal geslaagde broedgevallen, in de andere provincies stijgt dit aantal. De toename in Vlaanderen houdt gelijke tred met die in Nederland en vloeit voort uit een sterke toename in het Roergebied en andere regio’s in Duitsland. In 2006 telde men in Nederland 34 paren, in 2018 was dit al gestegen naar 180-200 paren. Opvallend is dat een belangrijk aandeel van de Nederlandse populatie broedt op hoogspanningspylonen. Terecht wordt hierbij opgemerkt dat dergelijke nestplaatsen – ook in Vlaanderen – mogelijk gemist kunnen worden.