Schilschade

De effecten van schilschade zijn weliswaar vergelijkbaar met die van veegschade, maar het aantal aangetaste bomen is vaak veel groter. Het is vooral een probleem bij een edelhert en een damhert. Ze drukken hierbij hun ondersnijtanden tegen de boomschors en trekken naar boven toe een lange reep los, vaak tot de volgende takkrans. Schilschade door reeen is zeldzaam. Paarden behoren niet tot het wild, maar kunnen wel ernstige schilschade veroorzaken. Schilschade komt voornamelijk voor bij grove den, lariks, douglas, fijnspar en beuk. De grove den die wordt geschild is meestal tot 12 jaar oud, terwijl de andere genoemde soorten ook op veel oudere leeftijd nog kwetsbaar zijn. De lariks kan bijvoorbeeld wel tot een diameter van 15-20 centimeter worden geschild. Edelherten vreten bast als ze behoefte hebben aan vezelrijk materiaal, bijvoorbeeld na het eten van snel verteerbaar voedsel, zoals jong gras. Ook verveling kan een oorzaak zijn, zeker als edelherten in drukbezochte gebieden lang in de dekking moeten blijven. Schillen in de winter duiden meestal op voedselgebrek.