Grauwe gans

Leefgebied en trend

De Grauwe gans is onze grootste gans met een grote, volledig oranjeroze snavel en dikke, dof roze poten. Zoals de Kleine rietgans heeft zij zeer lichte bovendelen, vooral op de vleugels, die op de dekveren bijna volledig lichtgrijs zijn. De onderdelen, hals en kop zijn ook lichter gekleurd dan bij andere ganzen. In vlucht valt de zeer lichte voorvleugel op en de tweekleurige ondervleugel, uniek onder de Europese ganzen. Er zijn geen nauwkeurige cijfers beschikbaar over de evolutie van het broedbestand in Vlaanderen sinds de broedvogelatlas 2000-2002. Wegens het geclusterd voorkomen levert ook het ABV-project geen betrouwbare cijfers op. In een aantal kerngebieden of kernregio’s lijkt zich een afname te hebben voorgedaan zoals in Zeebrugge en Damme. In de regio Noord-West-Vlaanderen werd de populatie er in 2002 nog geschat op 700 paar maar dit aantal wordt nu niet meer gehaald. Daartegenover staat dat de soort haar verspreidingsareaal in Vlaanderen de voorbije 20 jaar nog aanzienlijk heeft uitgebreid en tal van nieuwe gebieden heeft gekoloniseerd. Dit is o.a. duidelijk zichtbaar in Limburg waar de populatie steeg van 180-210 paar in 2002 naar 719 in 2017. De laatste jaren zijn de aantallen er weer wat afgenomen tot 500 paar, o.a. door het nemen van populatie-reducerende maatregelen en verstoring van broedgebieden. Ook buiten Limburg vindt er op lokale schaal beheer van broedpopulaties plaats (o.a. prikken van eieren) waardoor de snelheid van de toename op zijn minst vertraagd wordt. Algemeen gezien kunnen we aannemen dat het aantal broedende Grauwe Ganzen in Vlaanderen minstens verdubbeld is sinds de laatste schatting van 1000-1300 paar in 2002. Daarmee blijft de Vlaamse populatie ver onder het niveau van de Nederlandse aantallen (67.000-110.000 in 2013-2015). Net als in Vlaanderen profiteert de soort bij ons noorderburen van natuurontwikkelingsprojecten en moerasuitbreiding, maar daarnaast is er ook een duidelijke opmars in stedelijk gebied.