Bouwen aan groenexpertise

Euraziatische lynx

Lynx lynx

Het beheer van de Lynx in Vlaanderen moet in samenhang worden bekeken met de situatie in Wallonië, de Eifel en Nederlands-Limburg. Cruciaal voor de Lynx is de ontwikkeling van een uitgestrekt, grensoverschrijdend, ecologisch netwerk van bossen en halfnatuurlijke landschappen waar voldoende rust aanwezig is. De aanleg van brede, ecologische corridors en faunapassages is wenselijk om Lynxen te helpen bij het overbruggen van barrières, zoals natuurarme cultuurlandschappen en drukke wegen. Een extensief, natuurgericht bosbeheer is gunstig. Verder is specifieke aandacht nodig voor een groot prooiaanbod (vnl. reeën, hazen en konijnen).
De Lynx is de grootste Europese katachtige met een kopromplengte van 80 tot 130 cm, een staart van ca. 20 cm en een gewicht van 14 tot 26 kg. Karakteristiek zijn de bruinrode vacht met zwarte stippen en de gepluimde oren. In de winter is de vacht bleker.
Areaal:
De Lynx komt van oudsher in heel Europa voor, maar vanaf de middeleeuwse ontbossingen is de soort in grote delen van Europa geleidelijk verdreven. Omstreeks 1960 waren de meest nabijgelegen populaties teruggedrongen tot het Centraal Massief (Frankrijk) en de Alpen. Vanaf de jaren 1970 zijn op verschillende plaatsen in Europa succesvolle herintroductieprojecten uitgevoerd, o.a. in de Vogezen, Jura en Eifel. Sinds de jaren 1990 worden in de Hoge Venen en de Oostkantons af en toe betrouwbare waarnemingen van Lynxen verricht. In Nederlands- en Vlaams-Limburg gebeurden zeer sporadisch meldingen van Lynxen, maar tot zeer recent konden deze niet als 100 % betrouwbaar worden gecatalogeerd. In 2006 werd echter met zekerheid het gevestigd voorkomen (o.a. paarroep) vastgesteld in Voeren. Aangenomen wordt dat de Limburgse bossen de westgrens vormen van een veel uitgestrekter, grensoverschrijdend leefgebied dat geschikt is voor een kleine Lynxenpopulatie. De Vlaamse bosgebieden zijn onvoldoende groot en te sterk verstoord om zelfstandig een populatie Lynx te kunnen dragen, maar zoals de situatie in Voeren bewijst, is de (tijdelijke?) aanwezigheid van Lynxen elders in Vlaanderen niet uitgesloten. Bedreigingen Allerlei vormen van verstoring (jacht, lawaaihinder, intensieve recreatie enz.) en fragmentatie van de leefgebieden (o.a. ook verkeersterfte) vormen de voornaamste bedreigingen.
Ecologie:
Lynxen bewonen zeer uitgestrekte, rustige en bosrijke natuurgebieden, waar ze ’s nachts en in de schemering voornamelijk jagen op reeën, konijnen en hazen. In mindere mate worden ook kleinere knaagdieren en andere kleine prooien gevangen. Overdag houden de dieren zich schuil in rotsspleten, ondiepe holtes en andere beschutte plekken, vaak op verhoogde plaatsen in het terrein. De dieren leven solitair en zijn territoriaal. De grootte van het leefgebied varieert in functie van het prooiaanbod en bedraagt minimaal 100 km2. Lynxen zijn zeer mobiel en jonge dieren kunnen over grote afstanden rondzwerven op zoek naar geschikte territoria.
Rode lijst:
Uitgestorven
Habitatrichtlijn 2:
Ja
Habitatrichtlijn 4:
Ja
Vogelrichtlijn:
Nee
Jachtwild:
Nee
Invasieve exoot:
Nee
Soortenbesluit:
Categorie 3 (Bijlage 4 habitatrichtlijn)
Bedreigingen:
Allerlei vormen van verstoring (jacht, lawaaihinder, intensieve recreatie enz.) en fragmentatie van de leefgebieden (o.a. ook verkeersterfte) vormen de voornaamste bedreigingen. Rode Lijstcategorie Vlaanderen Niet vermeld; nieuwe soort voor Vlaanderen (met uitsterven bedreigd)