Bouwen aan groenexpertise
Ecologie in het kort

Ecologie in het kort

Zwavelzwam

Laetiporus sulphureus

Beschrijving in het kort

belangrijk voor

Beheer:

Beheer in het kort

Beheer uitgebreid

Vruchtlichamen teleomorf eenjarig, halfrond console- tot waaiervormig, meestal dakpansgewijs boven en naast elkaar gegroepeerd, 10-30 cm, 1-5 mm dik. Bovenzijde onregelmatig golvend, eerst oranje tot zwavelgeel en fluwelig, naar de omlaag gebogen rand toe gezoneerd, later wittig grijzig. Buisjes 3-5 mm lang, zwavelgeel, met zwavelgele poriën. Poriën onregelmatig rond tot langwerpig uitgerekt, 3-5 per mm. Sporen wit. Jonge vruchtlichamen scheiden soms gelige druppels af (guttatie).

Levenscyclus:

De anamorf in het voorjaar en de zomer in holtes, de teleomorf zomer-herfst, op eiken, tamme kastanje, paardenkastanje, robinia, esdoorns, wilgen, populieren, peer, kers, vleugelnoot en valse christusdoorn, soms op naaldbomen. Oude wittig-grijze geitenkaasachtige vruchtlichamen kunnen tot na de winterperiode aan de boom en op de bodem worden aangetroffen.

Beschrijving van de corresponderende anamorf/teleomorf:

Anamorf (Ceriomyces aurantiacus) knol- of vlak kussenvormig, 5-15 x 3-7 cm, 2-5 cm dik, fluwelig, zwavelgeel tot geelbruin, vaak met grote, bleke druppels (guttatie), tot een kaneelbruine sporenmassa uiteenvallend.

Weetje:

Weetje

Areaal:

Areaal

deze necrotroof parasitaire, maar overwegend saprotrofe houtzwam veroorzaakt een intensieve bruinrot van het kernhout van de stam en gesteltakken, waardoor de stam volledig kan worden uitgehold en kroondelen zodanig kunnen worden aangetast, dat stambreuk en het uitbreken van takken het gevolg kan zijn. Omdat het spinthout niet wordt aangetast, blijft de boom in redelijke conditie. Op de grens van levend en dood hout kan het mycelium wittige tot gelige viltige lappen (mycelial felts) vormen, waarmee het zich tegen afweerstoffen beschermt die door de boom worden afgescheiden. Als de zwam op grote hoogte aan de stam vanuit een snoeiwond verschijnt, kan bij boomsoorten als de Amerikaanse eik, wilgen en populieren hoge stam- of kroonbreuk optreden. Onder dergelijke aantastingen zijn vaak nestholtes van spechten aanwezig. Bij inlandse eiken kunnen zich als gevolg van lokale uitholling en vanwege het kolomgewicht van de stam aan de onderstam forse uitstulpingen met horizontale en verticale bastbreuken ontwikkelen, waarmee een verhoogd risico op stambreuk gepaard kan gaan. Bij boomsoorten met zachter kernhout kan de houtafbraak zodanig snel verlopen, dat de stam of gesteltak op korte termijn volledig ondermijnd wordt. De restwanddikte is daarbij zo minimaal, dat de boom breukgevaarlijk wordt, waarbij de stam- of takbreuk meestal in de lengterichting verloopt, omdat het spinthout onaangetast blijft. Vaak zijn voorafgaand aan de stam- of takbreuk geen vruchtlichamen aanwezig, waardoor de diagnose pas achteraf gesteld kan worden.

De zwam verspreidt zich via sporen, die bast- en niet overgroeide snoeiwonden infecteren.

Preventie of bestrijding: beschadiging van de stam en gesteltakken vermijden.

Verwarring met andere soorten is niet mogelijk.

Zeldzaamheid:
a
  • Keizer, G.J. (2015). Mycological Tree Assessment - geen bomen zonder zwammen. Brussel: Inverde.