Bouwen aan groenexpertise

Bosruiter

Tringa glareola

De Bosruiter is een elegante, kleinere steltloper met een niet erg lange snavel en poten. In de vlucht steken de donkere bovendelen en bovenvleugels scherp af tegen de witte stuit en grotendeels witte staart. Van het nauw verwante Witgatje is de soort te onderscheiden door de blekere ondervleugel en, in zit, door de lichte wenkbrauwstreep die tot ver achter het oog reikt en de bruinere, niet zwarte bovendelen met grotere, lichte vlekken. Bosruiters roepen in vlucht vaak een onmiskenbaar ‘tjief-ief-ief’.
Beheer:
Een gunstige beheermaatregel voor de soort is het in stand houden van ondiepe plassen, bv. door overstromingsgebieden te creëren in weiland. Ook het herstel van natuurlijke oevers (met veel slik) of het in stand houden ervan langs rivieren komt deze soort ten goede.
Een gunstige beheermaatregel voor de soort is het in stand houden van ondiepe plassen, bv. door overstromingsgebieden te creëren in weiland. Ook het herstel van natuurlijke oevers (met veel slik) of het in stand houden ervan langs rivieren komt deze soort ten goede.
De Bosruiter is een elegante, kleinere steltloper met een niet erg lange snavel en poten. In de vlucht steken de donkere bovendelen en bovenvleugels scherp af tegen de witte stuit en grotendeels witte staart. Van het nauw verwante Witgatje is de soort te onderscheiden door de blekere ondervleugel en, in zit, door de lichte wenkbrauwstreep die tot ver achter het oog reikt en de bruinere, niet zwarte bovendelen met grotere, lichte vlekken. Bosruiters roepen in vlucht vaak een onmiskenbaar ‘tjief-ief-ief’.
Areaal:
De broedgebieden strekken zich uit van Scandinavië en verder oostwaarts, doorheen Rusland. Europese broedvogels overwinteren voornamelijk in Afrika, ten zuiden van de Sahara. De trek van en naar de overwinteringsgebieden verloopt over een breed front over het Europese continent. De soort is schaarser in Groot-Brittannië en Ierland. In Vlaanderen komt de Bosruiter enkel als doortrekker voor, in het voorjaar in klein en in het najaar in klein tot vrij klein aantal. De aantallen lijken iets hoger te liggen in het binnenland dan aan de kust.
Ecologie:
De soort broedt in zones met verspreide naaldwouden en in taiga op plaatsen met wilgen, kleine berken en sparren, hoogvenen en moerassen met bedekking van mossen, grassen en zeggen. Op trek is de soort sterk gebonden aan zoetwater langs de kust of in het binnenland aan ondiepe moerassen, poelen, ondergelopen weilanden en slikranden langs meren en rivieren. Ook opspuitterreinen met voldoende ondiep water, voldoende slik en een gevarieerde oevervegetatie worden bezocht.
Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Vogelrichtlijn:
Ja
Jachtwild:
Nee
Invasieve exoot:
Nee
Soortenbesluit:
Categorie 2 (Beschermd 2)
Status:
Niet broedend - doortrekker/overwinteraar in kleine aantallen (
Bedreigingen:
Habitatverlies (o.a. door economische ontwikkeling van opspuitterreinen, het draineren van weilanden en moerassen, het kanaliseren van rivieren) en verstoring behoren tot de voornaamste bedreigingen voor de soort.