Bouwen aan groenexpertise

Bonte strandloper

Calidris alpina schinzii

De voornaamste maatregel is het creëren of in stand houden van het geschikte habitat (zie bij Habitat / Ecologie).

De Bonte strandloper is te herkennen aan de vrij lange, omlaag gebogen snavel en een brede, witte vleugelstreep. In zomerkleed heeft de soort een kenmerkende, zwarte buikvlek. In winterkleed is het verenkleed effen bruingrijs. Juveniele vogels hebben donkere vlekjes op de flanken, in plaats van een buikvlek. De ondersoort schinziivan Bonte strandloper is enkel in broedkleed te onderscheiden van de nominaatvorm alpina. In vers broedkleed zijn de grijze toppen van de schouderveren vaak iets dunner dan bij de ondersoort alpina, zijn de wangen en keel iets warmer bruin van kleur en is de buikvlek minder solide zwart (meer vlekkerig). De ondersoort alpina heeft dan soms een witte dwarsband tussen de solide, zwarte buikvlek en de donkere borststreping, die bij schinzii ontbreekt. De ondersoort schinzii ruit ook één tot anderhalve maand vroeger naar broedkleed, waardoor het verenkleed er vaak al iets gesleten en afgebleekt uitziet op het moment dat de ondersoort alpina net het verse broedkleed verkrijgt.

Areaal:

In Vlaanderen komen twee ondersoorten voor. Calidris alpina schinzii broedt vanaf IJsland tot de zuidelijke kusten van de Baltische Zee en overwintert aan de Atlantische kust van Afrika. De nominaatvorm Calidris alpina alpina broedt van Noord-Scandinavië tot Noordwest-Rusland. Er wordt gedeeltelijk overwinterd aan de Noordzeekust en aan de kusten van de Golf van Biskaje tot Noord-Afrika. De ondersoort schinziiheeft in Vlaanderen gebroed, namelijk met 1 à 4 koppels op een opspuitterrein te Kallo-Doel van 1982 tot 1988 en daarna nog een koppel in 1991. Sindsdien werden geen nieuwe broedgevallen meer vastgesteld. Het broedterrein ging verloren aan havenuitbreiding. De ondersoorten schinzii en alpina zijn in Vlaanderen doortrekker, in vrij klein tot vrij groot aantal. Bonte strandlopers die bij ons ook overwinteren behoren bijna uitsluitend tot de ondersoort alpina.

Ecologie:

De Bonte strandloper broedt op vochtige, veenachtige grond met verspreide poelen of andere, stilstaande of stromende waters. In het zuiden van het verspreidingsgebied zijn ook laaggelegen graslanden aan de kust in trek, net als zoutmoerassen, zandige duinen met vochtige duinpannen, oevers van brakke lagunes, zand- of kiezelstranden en ondergelopen riviergebieden. De aanwezigheid van oppervlaktewater, kale plekken of kort gras, mos of andere lage begroeiing is cruciaal. Buiten het broedseizoen foerageert de soort graag op slikplaten of moddervlaktes, vooral aan de kust maar tijdens de trek vaak ook diep in het binnenland.

Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Vogelrichtlijn:
Nee
Jachtwild:
Nee
Invasieve exoot:
Nee
Soortenbesluit:
Status:

Onregelmatige broedvogel

Bedreigingen:

Habitatverlies, o.a. door economische ontwikkeling van opspuitterreinen is één van de voornaamste bedreigingen voor de soort.