Ubogie w składniki odżywcze trzęsawiska i torfowiska przejściowe są rzadkimi i delikatnymi biotopami. Aby sprawdzić, czy są one w dobrym stanie, należy zwrócić uwagę na kilka cech. Poniższa ilustracja prezentuje niektóre z tych cech na stanowisku w typie torfowiska alkalicznego (7230).
Aby ocenić, czy trzęsawiska i torfowiska przejściowe są w dobrym stanie, należy przyjrzeć się następującym kwestiom:
- Obecność wystarczającej liczby gatunków charakterystycznych wskazujących na dobrze rozwinięte i typowe siedlisko
- Dobrze rozwinięta warstwa mchów często z mchami torfowcami lub mchami brunatnymi. To, które mchy i torfowce są pozytywnymi wskaźnikami, zależy od konkretnego typu siedliska. Należy pamiętać, że na przykład mchy z rodziny płonnikowatych stanowią negatywne wskaźniki dla trzęsawisk i torfowisk przejściowych.
- Jak najmniejsze (< 10 %) zalesienie. Jeśli występuje więcej gatunków drzew i/lub krzewów, wskazuje to na ewolucję w kierunku umiarkowanie bogatego w składniki pokarmowe lub ubogiego w składniki pokarmowe lasu łęgowego (91E0).
- Niewielkie zagęszczenie wskaźników eutrofizacji i odwodnienia, takich jak większe gatunki turzyc (turzyca brzegowa, turzyca błotna, turzyca prosowa itp.), wiązówka błotna, sadziec konopiasty, trzcina pospolita itp.
- Niewielka obecność wskaźników eutrofizacji, takich jak turówka wonna, kosaciec żółty, kielisznik zaroślowy, pałka szerokolistna itp.
- Brak inwazyjnych gatunków egzotycznych takich jak rdestowiec ostrokończysty i inne inwazyjne rdestowate, barszcz kaukaski, niecierpek gruczołowaty i inne.
- Trzęsawiska o niskiej produktywności, a więc dość ubogie w składniki odżywcze, nie są zwykle zdominowane przez jeden lub kilka gatunków. W bogatszych systemach bagiennych zdarza się to jednak często. Na bogatych w składniki odżywcze trzęsawiskach mamy do czynienia z naturalnie dominującymi gatunkami, takimi jak trzcina, pałka szerokolistna czy większe gatunki turzyc.
Kiedy ubogie w składniki odżywcze bagna zaczynają tych składników wytwarzać coraz więcej, nie jest zaskoczeniem, że zaczynają występować gatunki charakterystyczne dla bogatszych biotopów bagiennych. Również z powodu nieodpowiedniego zarządzania może dojść do wykluczenia mniej konkurencyjnych gatunków przez większe dominujące rośliny. Trzęsawiska są również bardzo wrażliwe na wysychanie. Kiedy wysychają, jednocześnie stają się bardziej bogate w składniki odżywcze. Odwodnienie i eutrofizacja nie są łatwe do odróżnienia. Gatunkami wskazującymi na eutrofizację, zarastanie i przesuszanie ubogich w składniki odżywcze trzęsawisk są na przykład gatunki wilgotnych szuwarów, takie jak wiązówka błotna, sadziec konopiasty i kielisznik zaroślowy.
Ta strona i interaktywny rysunek powstały dzięki wsparciu finansowemu programu LIFE UE(opent nieuw venster) w ramach projektu LIFE Green Valley(opent nieuw venster).