Bouwen aan groenexpertise

Witte honingklaver

Melilotus alba

Hoogte plant

Minimaal:
30cm
Maximaal
150cm

Licht

Min:
licht
Max:
volle zon

Voedsel

Min:
matig voedselrijk
Max:
matig voedselrijk

Bloeiperiode

Vanaf:
juli
Tot:
september

Vocht

Min:
droog
Max:
vochtig

Bloemkleur

wit

Bestuiving

bijen, hommels e.a.
Areaal:

Het oorspronkelijke areaal van de soort omvat delen van Europa (waarschijnlijk enkel Zuid-Europa) en West- en Centraal- Azië. Elders in Europa is ze aanwezig als neofyt. Ze komt voor in het grootste deel van Europa, noordwaarts tot Zuid-Scandinavië. Ze is ingeburgerd in een groot deel van Noord-Amerika, in Nieuw-Zeeland en in Australië.

Verspreiding in Vlaanderen:

In Vlaanderen is witte honingklaver een algemene soort. Ze komt het meest frequent voor in de Polders en de Duinen. Opvallend is haar abundantie in de sterk verstedelijkte as Antwerpen-Brussel. Sinds 1972 is het aantal vindplaatsen van de soort meer dan verdubbeld. De toename van het aantal verstoorde habitats heeft een verdere uitbreiding van deze neofyt mogelijk in de hand gewerkt.

Legende: vierkant 1939-1971, stip 1972-2004:
Verspreidingskaart
Kiemperiode:
vanaf Voorjaar
Gebruik:
drachtplant voor bijen
Bladseizoen:
zomergroen
Worteldiepte:
50cm
Levensvorm:
hemicryptofyt
Geslachtsverdeling:
tweeslachtig
Jarigheid:
meerjarig
Vruchttype:
doosvrucht
Vruchtkleur:
onopvallend
Verbreidingswijze:
windstrooier
Indigeniteit:
archeofyt
Herkomst:
oorspronkelijk inheems
Grime-competitiewaarde:
0.00
Grime-stresswaarde:
0.00
Grime-ruderaliteitswaarde:
0.00
Ellenberg licht:
zonneplanten
Ellenberg vocht:
indicator van droge standplaatsen
Ellenberg pH:
zwakke zuurindicator tot zwakke base-indicator
Ellenberg voedselrijkdom:
stikstofarme bodem / matig stikstofrijke bodem
Ecologische amplitude:
brede amplitude
Gebondenheid aan grondwater:
afreatofyt
Zuurtegraad bodem:
minimum zwak zuur tot maximum zwak basisch

Witte honingklaver is een hoge, tweejarige soort, die snel verstoorde plaatsen kan koloniseren, maar die nadien even snel weer kan verdwijnen. Ze komt voor op ruderale terreinen met vochtige tot droge, matig voedselrijke bodems, zoals braakliggende gronden, industrie-, haven- en spoorwegterreinen, wegen kanaalbermen, tussen plaveisel en op verharde terreinen, langs vijverkanten en op opgespoten slib.

Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Beschermd:
Nee
Sieber codes:
GB1
GB2
OP1
OP2
RU1
RU2
# planten per m²:
3
Aanplanten:
1 of 2 planten samen
Rode lijst:
niet bedreigd
Zeldzaamheid KFK-klasse:
1129-1856 kwartierhokken
In samenwerking met:
Auteur atlasteksten:
Anne Ronse
Referenties
  • Van Landuyt W., Hoste I., Vanhecke L., Van den Bremt P. Vercruysse W. & De Beer D. (red.) 2006. Atlas van de Flora van Vlaanderen en het Brussels gewest. Nationale Plantentuin en het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek i.s.m. Flo.Wer vzw.

Cursussen bij Inverde

Boeken