Bouwen aan groenexpertise
winterpostelein in bloei

Winterpostelein

Claytonia perfoliata

Hoogte plant

Minimaal:
10cm
Maximaal
20cm

Licht

Min:
half schaduw
Max:
licht

Voedsel

Min:
voedselarm
Max:
zeer voedselrijk

Bloeiperiode

Vanaf:
april
Tot:
juni

Vocht

Min:
droog
Max:
droog

Bloemkleur

wit

Bestuiving

gesloten bloem
vliegen, zweefvliegen e.a.
Areaal:

Winterpostelein is afkomstig uit westelijk Noord-Amerika, maar is ingeburgerd in andere delen van Noord-Amerika, in West- en Midden-Europa en Australië. In België is de soort volgens de Atlas (VAN ROMPAEY & DELVOSALLE 1972) voorname- lijk nog tot Vlaanderen beperkt, maar ongetwijfeld is ze inmiddels ook al in Wallonië opgedoken.

Verspreiding in Vlaanderen:

In Vlaanderen komt winterpostelein al het langst voor in de kustduinen. In het binnenland wordt de soort geleidelijk zeldzamer naar het oosten toe. Tijdens de laatste karteerronde is ze duidelijk aan een sterke opmars bezig in het binnenland. Over heel Vlaanderen is winterpostelein vrij algemeen, maar er zijn sterke regionale verschillen. In de Duinen is ze uiterst algemeen, in de rest van West-Vlaanderen is ze al algemeen en in Limburg is ze nog vrij zeldzaam.

Legende: vierkant 1939-1971, stip 1972-2004:
Verspreidingskaart
Kiemperiode:
vanaf Winter tot Voorjaar
Gebruik:
stengel- en bladgroenten
Bladseizoen:
zomergroen
Levensvorm:
therofyt
Geslachtsverdeling:
tweeslachtig
Vruchttype:
doosvrucht
Vruchtkleur:
onopvallend
Verbreidingswijze:
mieren
regenwater
zelf
Indigeniteit:
neofyt
Herkomst:
Noord-Amerika
Grime-competitiewaarde:
0.00
Grime-stresswaarde:
0.00
Grime-ruderaliteitswaarde:
0.00
Ellenberg licht:
tussen half-schaduwplanten en half-lichtplanten
Ellenberg vocht:
indicator van matig vochtige standplaatsen
Ellenberg pH:
zwakke zuurindicator tot zwakke base-indicator
Ellenberg voedselrijkdom:
stikstofrijke bodems
Ecologische amplitude:
smalle amplitude
Gebondenheid aan grondwater:
afreatofyt
Zuurtegraad bodem:
minimum basisch tot maximum basisch

Winterpostelein houdt van schaduwrijke plaatsen op droge, meestal stikstofrijke bodem. In de duinen, waar de soort het talrijkst is, groeit ze overvloedig in de ondergroei van vlier- en duindoornstruwelen en in duinbossen. De soort is echter ook buiten de duinen sterk in uitbreiding in tuinen, onder aanplantingen van struiken, op begraafplaatsen enz.

Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Beschermd:
Nee
Rode lijst:
criteria niet van toepassing
Zeldzaamheid KFK-klasse:
228-353 kwartierhokken
In samenwerking met:
Auteur atlasteksten:
Wouter Van Landuyt
Referenties
  • Van Landuyt W., Hoste I., Vanhecke L., Van den Bremt P. Vercruysse W. & De Beer D. (red.) 2006. Atlas van de Flora van Vlaanderen en het Brussels gewest. Nationale Plantentuin en het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek i.s.m. Flo.Wer vzw.

Cursussen bij Inverde

Boeken