Bouwen aan groenexpertise

Vlashuttentut

Camelina alyssum

is een indicator van een goede toestand voor

Natuurstreefbeeld: Soortenrijke akkers (b*)

Hoogte plant

Minimaal:
20cm
Maximaal
80cm

Licht

Min:
lichte schaduw
Max:
licht

Bloeiperiode

Vanaf:
mei
Tot:
juli

Bloemkleur

geel

Bestuiving

insektenbestuiving
Areaal:

Wegens de zeer nauwe verwantschap tussen kleinzadige huttentut (Camelina microcarpa) en de ervan afgeleide vlas- en zaadhuttentut (C. sativa) - deze laatste vroeger geteeld omwille van de olie, maar tevens een akkeronkruid - is de wereldverspreiding van de aparte taxa niet goed bekend. In hoofdzaak is vlashuttentut beperkt tot Europa. Tot begin twintigste eeuw vertoonde de Europese verspreiding een opvallend sterke overeenkomst met vlasdolik. Vlashuttentut werd gevonden van Zuid-Frankrijk, Noord-Italië en Bulgarije in het zuiden, tot Midden-Scandinavië en Noordoost-Rusland in het noorden, maar is inmiddels in grote delen van dat areaal sinds lang niet meer waargenomen. De soort zou nu vooral nog in Oost- Europa en de Balkan voorkomen (JALAS & SUOMINEN 1996). De vroegere verspreiding en frequentie in Wallonië, waar de plant sinds lang niet meer is waargenomen (SAINTENOYSIMON 1999), verschilden weinig van wat bekend is met betrekking tot Vlaanderen.

Verspreiding in Vlaanderen:

Het aantal historische waarnemingen van vlashuttentut in Vlaanderen is beperkt. Net als voor de andere vlasakkeronkruiden, geldt voor vlashuttentut vermoedelijk dat de soort relatief weinig aandacht kreeg vanwege botanici. Volgens CRÉPIN (1860) was ze in België zeldzaam, maar in een wat latere uitgave van dezelfde flora (CRÉPIN 1874) luidde het dat vlas- huttentut "se trouve à peu près partout où se cultive le Lin". Tegen de tijd dat de Vlaamse floristiek in het kader van de IFBL-kartering eind jaren 30 opnieuw een grotere dynamiek ging vertonen, was vlashuttentut helemaal uit het agrarische landschap verdwenen. Dat was een gevolg van betere onkruid- bestrijding en strengere kwaliteitsbewaking van het lijnzaai- zaad. In het herbarium van de Nationale Plantentuin (waarop de verspreidingskaart is gebaseerd) omvat het gedateerde materiaal voor Vlaanderen en Brussel slechts twee twintigste- eeuwse collecties: enerzijds een vondst in een vlasakker (1927) en anderzijds een adventiefplant in Brussel (1930).

Kiemperiode:
vanaf Direct
Gebruik:
geen nuttig gebruik
Bladseizoen:
zomergroen
Worteldiepte:
50cm
Levensvorm:
therofyt
Geslachtsverdeling:
tweeslachtig
Vruchttype:
doosvrucht
Vruchtkleur:
onopvallend
Indigeniteit:
neofyt
Herkomst:
Europa
Grime-competitiewaarde:
0.00
Grime-stresswaarde:
0.00
Grime-ruderaliteitswaarde:
0.00
Ellenberg licht:
half-lichtplanten
Ellenberg voedselrijkdom:
stikstofarme bodem / matig stikstofrijke bodem
Gebondenheid aan grondwater:
afreatofyt

Vlashuttentut behoorde in Vlaanderen tot in de vroege twintigste eeuw tot de vrijwel exclusief aan vlasakkers gebonden akkeronkruiden. Zeer specifieke eisen schijnt de soort voor het overige niet aan haar milieu te hebben gesteld.

Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Beschermd:
Nee
Rode lijst:
criteria niet van toepassing
Zeldzaamheid KFK-klasse:
0 kwartierhokken
In samenwerking met:
Auteur atlasteksten:
Ivan Hoste

Cursussen bij Inverde

Boeken