Bouwen aan groenexpertise

Tengere vetmuur

Sagina apetala

is een indicator van een goede toestand voor

Natuurstreefbeeld: Soortenrijke akkers (b*)

Hoogte plant

Minimaal:
2cm
Maximaal
10cm

Licht

Min:
licht
Max:
volle zon

Voedsel

Min:
matig voedselrijk
Max:
matig voedselrijk

Bloeiperiode

Vanaf:
mei
Tot:
juli

Vocht

Min:
droog
Max:
droog

Bloemkleur

wit

Bestuiving

insektenbestuiving
Areaal:

Tengere vetmuur heeft een beperktere en wat meer zuidelijke verspreiding dan haar overblijvende zustersoort, de liggende vetmuur. Het is een vooral Zuid- en West-Europese soort die van nature ook in Noord-Afrika voorkomt. In Oost-Europa en Scandinavië komt ze slechts lokaal voor. In beperkte mate is ze ook terechtgekomen in gematigde streken op andere continenten.

Verspreiding in Vlaanderen:

Tengere vetmuur is een van de sterkst toegenomen inheemse plantensoorten uit de atlas. Enkel in meer landelijke gebieden – vooral in de (Noorder)Kempen – lijkt ze nog schaars voor te komen. Gezien de klimaatswijziging en de toenemende vertrouwdheid met de soort heeft het er alle schijn naar dat het aantal meldingen van tengere vetmuur in de toekomst nog zal toenemen. Mogelijk is tengere vetmuur nog een stuk talrijker dan blijkt uit het kaartje omdat van niet alle uurhokken recente streeplijsten voorhanden zijn.

Legende: vierkant 1939-1971, stip 1972-2004:
Verspreidingskaart
Zaadbank:
behoudt kiemkracht op lange termijn (zaden overleven op zijn minst 5 jaar, en vaak langer).
Kiemperiode:
vanaf Direct
Gebruik:
geen nuttig gebruik
Bladseizoen:
overwinterend groen
Levensvorm:
therofyt
Mycorrhizen:
25% of minder waarnemingen bevatten mycorrhizen
Geslachtsverdeling:
tweeslachtig
Vruchttype:
doosvrucht
Vruchtkleur:
onopvallend
Verbreidingswijze:
windstrooier
regenwater
Verbreidingsstrategie:
een overblijvende zaad - of sporenbank
Indigeniteit:
archeofyt
Herkomst:
oorspronkelijk inheems
Levensstrategie volgens Grime:
SR
Grime-competitiewaarde:
0.00
Grime-stresswaarde:
5.00
Grime-ruderaliteitswaarde:
5.00
Ellenberg licht:
lichtplanten
Ellenberg vocht:
indicator van vochtige standplaatsen, maar ook bestand tegen overstromingen
Ellenberg pH:
tussen zuurindicator en matige zuurindicator
Ellenberg voedselrijkdom:
stikstofarme bodem / matig stikstofrijke bodem
Ecologische amplitude:
smalle amplitude
Gebondenheid aan grondwater:
afreatofyt

In Vlaanderen komt vooral de ondersoort erecta voor. Die wordt nu uitstaande vetmuur genoemd. De ondersoort apetala (donkere vetmuur) is heel wat zeldzamer en wordt soms wel als een aparte soort beschouwd: Sagina ciliata. STACE (1991) onderscheidt verder S. filicaulis, dat kleinere afmetingen heeft en meer beklierd is. Het onderscheid tussen al deze taxa wordt hier niet gemaakt. Tengere vetmuur is als eenjarige een uitgesproken pionier, dikwijls van eerder droge, zandige of stenige standplaatsen. Je kan ze aantreffen in omgewerkte wegbermen, op allerlei braakliggende terreinen, maar bijvoorbeeld ook in bloembakken en dikwijls samen met liggende vetmuur tussen bijvoorbeeld kasseien.

Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Beschermd:
Nee
Rode lijst:
niet bedreigd
Zeldzaamheid KFK-klasse:
730-1128 kwartierhokken
In samenwerking met:
Auteur atlasteksten:
Ward Vercruysse

Cursussen bij Inverde

Boeken