Lenteklokje
Leucojum vernum
Infofiche
Hoogte plant
Minimaal:
10cm
Maximaal
30cm
Licht
Min:
half schaduw
Max:
licht
Voedsel
Min:
matig voedselrijk
Max:
matig voedselrijk
Bloeiperiode
Vanaf:
februari
Tot:
april
Vocht
Min:
vochtig
Max:
vochtig
Bloemkleur
wit
Bestuiving
bijen, hommels e.a.
dag- en nachtvlinders
Verspreiding (Atlas Flora 2006)
Het natuurlijke areaal van lenteklokje is tamelijk beperkt. Men neemt aan dat het zich uitstrekt over delen van België en Noord-Frankrijk tot Noord-Spanje en dat de soort vooral inheems is in de berggebieden van Midden- en Zuid-Europa, bijna tot in Midden-Italië en de Balkan. Op talrijke plekken is het een stinsenplant of een lokaal ingeburgerde plant. Nederland, Groot-Brittannië en Denemarken liggen volgens de meeste auteurs buiten het natuurlijke areaal. Soms wordt de soort er als 'twijfelachtig inheems' omschreven, wat ook voor de meeste populaties in België het geval is (LAMBINON et al. 2004).
Verspreiding in Vlaanderen:
In Vlaanderen is lenteklokje uiterst zeldzaam. Het aantal vindplaatsen is tijdens de tweede karteerronde toegenomen. Mogelijk is dat vooral een gevolg van de hogere inventarisatiegraad. De vindplaats in Limburg (op de Bolderberg) betreft hoogstwaarschijnlijk een stinsenpopulatie. Ook de recente vindplaatsen in het Brusselse (in gebieden die in het verleden flink op de schop zijn gegaan) en buiten de Leemstreek lijken van twijfelachtige oorsprong. Enkel de vindplaats in Pepingen (Bosreservaat Ter Rijst), op de grens van Vlaanderen en Wallonië, kan een adelbrief voorleggen: ze werd in NOIRFALISE 1969 opgenomen in een vegetatiekundige beschrijving van het eiken-haagbeukenbos met wilde hyacint. Het is niet uitgesloten dat bij gerichte voorjaarsinventarisatie in bosgebieden in het Brabantse leemdistrict nieuwe vindplaatsen worden ontdekt. De oudst bekende en goed gedocumenteerde vindplaatsen in Vlaanderen dateren uit het laatste kwart van de negentiende eeuw (Pajottenland, in de Pedevallei). Deze rijke vindplaatsen hielden stand tot kort na de Tweede Wereldoorlog.
Legende: vierkant 1939-1971, stip 1972-2004:
Verspreidingskaart
Beschrijving
Gebruik:
geen nuttig gebruik
Bladseizoen:
voorzomergroen
Worteldiepte:
20cm
geofyt
tweeslachtig
Jarigheid:
meerjarig
doosvrucht
Vruchtkleur:
onopvallend
mieren
water
neofyt
Herkomst:
oorspronkelijk inheems
Milieu
0.00
0.00
tussen half-schaduwplanten en half-lichtplanten
indicator van matig vochtige tot vochtige standplaatsen
zwakke zuurindicator tot zwakke base-indicator
uitgesproken stikstofrijke bodems
smalle amplitude
plaatselijke freatofyt
Zuurtegraad bodem:
minimum zwak zuur
tot maximum zwak basisch
Habitat
Lenteklokje groeit van nature vooral in helling- en gebergtebossen op iets vochtige, lemige tot kleiige bodems van colluviale oorsprong. Deze vroege voorjaarsbloeier houdt van voedselrijke, eerder neutrale tot kalkrijke bodems met een milde humus. In hellingbossen staat de plant gewoonlijk aan de voet van de helling, waar bodemmateriaal van hogerop is samengespoeld en de grond voldoende vocht vasthoudt en luchtig is. Ook aan de voet van hellinggraslanden in valleizones komt lenteklokje soms voor. De soort houdt – in tegenstelling tot zomerklokje – niet van overstroming. Omdat ze al eeuwenlang (van voor 1500?) in parken en tuinen wordt gekweekt, verwildert ze hier en daar of wordt ze als stinsenplant beschouwd.
Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Beschermd:
Nee
Tuin
Status en bescherming
criteria niet van toepassing
1-17 kwartierhokken
Samenwerking en referenties
In samenwerking met:
Auteur atlasteksten:
Paul Van den Bremt
Referenties
-
Van Landuyt W., Hoste I., Vanhecke L., Van den Bremt P. Vercruysse W. & De Beer D. (red.) 2006. Atlas van de Flora van Vlaanderen en het Brussels gewest. Nationale Plantentuin en het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek i.s.m. Flo.Wer vzw.
Cursussen en boeken
-
Bomenwijzer
Ga op zoek naar één of meerdere bomen die voldoen aan jouw criteria.
-
-
Test jezelf
Wat weet jij over natuur, natuurbeheer en -beleid? Een overzicht van onze populairste testen.
