Bouwen aan groenexpertise

Drijvende egelskop

Sparganium angustifolium

is een indicator van een goede toestand voor

Natura 2000: Voedselarme zwak gebufferde vennen die niet vaak droogvallen (3110)

is een indicator van een goede toestand voor

Natura 2000: Zure bruingekleurde vennen (3160)

is een indicator van een goede toestand voor

Natuurstreefbeeld: Zure bruingekleurde vennen (3160)

is een indicator van een goede toestand voor

Natuurstreefbeeld: Voedselarme zwak gebufferde vennen die niet vaak droogvallen (3110)

Hoogte plant

Minimaal:
10cm
Maximaal
100cm

Licht

Min:
lichte schaduw
Max:
licht

Voedsel

Min:
voedselarm
Max:
voedselarm

Bloeiperiode

Vanaf:
juni
Tot:
augustus

Vocht

Min:
aquatisch
Max:
aquatisch

Bloemkleur

bloemdek ontbreekt

Bestuiving

windbestuiving
Areaal:

Drijvende egelskop komt voor in de gematigde en boreale delen van het noordelijk halfrond, vooral in Noord-Amerika en Noordwest-Europa. Ook van Azië zijn waarnemingen bekend. Het Europese hoofdareaal omvat Ierland, Noord-Engeland, Schotland en het grootste deel van Scandinavië. In Zuid- en Centraal-Europa heeft de soort voorposten, onder meer in België, waar ze is aangetroffen op enkele plaatsen in de Kempen. De enkele vindplaatsen uit de periode voor 1972 liggen in de Noorderkempen. Nadien is de soort op meer plaatsen waargenomen.

Verspreiding in Vlaanderen:

Drijvende egelskop blijft in Vlaanderen niettemin uiterst zeldzaam. Voor 1939 zijn er geen waarnemingen, wat er op zou kunnen wijzen dat de soort Vlaanderen pas in de loop van de twintigste eeuw heeft gekoloniseerd. Ze kan soms schijnbaar een tijdlang verdwijnen uit een plas, maar ondertussen onopvallend met enkele exemplaren diep onder water aanwezig blijven (GYSELS et al. 1999). Determinatie op basis van vegetatief, jong en submers materiaal is nauwelijks mogelijk en weinig betrouwbaar.

Legende: vierkant 1939-1971, stip 1972-2004:
Verspreidingskaart
Gebruik:
geen nuttig gebruik
Bladseizoen:
overwinterend groen
Levensvorm:
hydrofyt
helofyt
Geslachtsverdeling:
eenslachtig, eenhuizig
Vruchttype:
steenvrucht
Vruchtkleur:
bruin
Verbreidingswijze:
water
dieren (inwendig)
Indigeniteit:
inheems
Herkomst:
oorspronkelijk inheems
Grime-competitiewaarde:
0.00
Grime-stresswaarde:
0.00
Grime-ruderaliteitswaarde:
0.00
Ellenberg licht:
lichtplanten
Ellenberg vocht:
waterplanten die onder water wortelen maar minstens tijdelijk aan of boven de oppervlakte uitkomen
Ellenberg pH:
zuurindincator
Ellenberg voedselrijkdom:
zeer stikstofarme bodems
Ecologische amplitude:
smalle amplitude
Gebondenheid aan grondwater:
hydrofyt
Zuurtegraad bodem:
minimum zwak zuur tot maximum zwak zuur

De standplaatsen van drijvende egelskop staan meestal het gehele jaar onder water; de plant kan tot een meter diep staan. Veelal wordt ze aangetroffen in vennen. De soort zou nood hebben aan een venige, of op zijn minst sterk organische bodem. De minerale ondergrond is doorgaans zandig. De plant groeit in voedselarm tot matig voedselrijk, zwak zuur water. Waarschijnlijk is ze niet bestand tegen zeer zure omstandigheden. Drijvende egelskop kan soms explosief optreden in een ven, om daarna weer te verdwijnen (AERTS & VERMEIJEN 1982). Soms groeien planten vrij hoog op de drooggevallen oever; wellicht betreft het aangespoelde plantendelen die ter plekke wortelen en verder uitgroeien.

Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Beschermd:
Nee
Rode lijst:
bedreigd
Zeldzaamheid KFK-klasse:
1-17 kwartierhokken
In samenwerking met:
Auteur atlasteksten:
Floris VanderHeaghe, Luc Denys
Referenties
  • Van Landuyt W., Hoste I., Vanhecke L., Van den Bremt P. Vercruysse W. & De Beer D. (red.) 2006. Atlas van de Flora van Vlaanderen en het Brussels gewest. Nationale Plantentuin en het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek i.s.m. Flo.Wer vzw.

Cursussen bij Inverde

Boeken