Succesfactoren en valkuilen van leeftijdsklassenbeheer

Een verhoogd risico op ziekten, plagen, storm en brand en de praktische onbereikbaarheid van het doel van een normaalbos zijn traditioneel de belangrijkste kritiekpunten van het leeftijdsklassenbeheer. De vlaktegewijze verjonging brengt gelijkjarige opstanden met zich mee. Zeker als deze als monocultuur zijn aangelegd, zorgt dit voor een verhoogd risico op ziekten en plagen. Ook treden er daardoor meer problemen op met storm en brand. Het traditionele laagdunningsbeheer vergrootte de risico’s op stormschade. Dergelijke calamiteiten zorgden er ook voor dat de normale verdeling van leeftijdsklassen in de praktijk onbereikbaar was.