Natuurtype: Iepen-Essenbos

Het Iepen-Essenbos stemt overeen met het Ulmenion carpinifoliae-onderverbond van het Alno-Padion. De grondwaterschommelingen zijn er groter dan in het Essen-Elzenbos (bostypegroep D), waardoor het aandeel grondwaterafhankelijke en vochtminnende soorten in de vegetatie beperkter is. Het aandeel van de verschillende boomsoorten (Iep, Es, Zomereik, Gewone esdoorn) is van nature afhankelijk van de overstromingsfrequentie, de textuur van de bodem en de relatieve hoogteligging, factoren die onderling gecorreleerd zijn. In de praktijk wordt de verhouding van de boomsoorten bepaald door enerzijds aanplant en beheer en anderzijds de mate waarin het bos door de iepenziekte werd geteisterd (Stortelder et al., 1999). In het Iepen-Essenbos worden twee bostypes onderscheiden. Het type met Klimopereprijs en Look-zonder-look (bostype E2) vindt men van nature in smalle stroken langs de voet van hellingen en op oeverwallen langs grote rivieren en aan de binnenduinrand waar vroeger Iepen zijn aangeplant tegen de zandverstuivingen. Er komen heel wat bol- en knolgeofyten voor. Het type met Aalbes en Groot heksenkruid (bostype E1) is negatief gedifferentieerd t.o.v. type E2, onder andere door het nagenoeg ontbreken van bol- en knolgeofyten. Soorten die beide types gemeenschappelijk hebben in de kruidlaag zijn onder meer Grote brandnetel, Klimop, Kleefkruid, Geel nagelkruid, Robertskruid, Hondsdraf, Dauwbraam, Gevlekte aronskelk en Bosandoorn. De opnamen die in de classificatie zorgden voor de afsplitsing van de Iepen-Essenbossen komen voor een groot deel uit de Nederlandse vegetatiedatabank (vooral in bostype E2). Niettemin werd een aanzienlijk aantal Vlaamse opnamen mee afgesplitst zodat deze bostypes voor Vlaanderen behouden werden. Voor de beschrijving van deze bostypes werden de Nederlandse opnamen weggelaten. De samenvattende vegetatietabel en bijgevolg de indicator-, aspectbepalende en constante soorten zijn dus gebaseerd op uitsluitend Belgische opnamen.