Litoraal

In bijvoorbeeld een grote vijver waarvan de bodem geleidelijk dieper wordt van aan de oever, kunnen we verschillende plantenzones onderscheiden. Deze zones kunnen breed of smal zijn, of ontbreken naargelang de plaatselijke situatie: Een moeraszone met oeverplanten die periodiek droog tot altijd nat kan zijn. Een natte zone met oeverplanten en emergente waterplanten (emergente zone). Dit zijn alle grote planten die nog delen hebben die boven het water uitsteken. De waterdiepte is hier maximaal 50 cm. Een zone met drijfbladplanten (drijfbladzone), met een waterdiepte tot 2 m Een zone met ondergedoken waterplanten (submerse zone). Deze zone loopt tot waar het licht de bodem nog kan bereiken. (ongeveer 2 x de zichtdiepte) Tenslotte een pelagiale zone waar onvoldoende licht de bodem bereikt en geen wortelende waterplanten voorkomen. De emergente zone, de drijfbladzone en de submerse zone vormen samen het litoraal. Het diepere water wordt de pelagiale zone genoemd. Door het lichtgebrek komen er enkel zwevende en drijvende waterplanten voor. Die kunnen echter ook in de litorale zone voorkomen samen met wel wortelende waterplanten. De verschillende groeivormen zijn ook niet strikt gescheiden. Een aantal plantensoorten kunnen zich immers soepel aan de omstandigheden aanpassen. Toch zit er een duidelijke logica in deze plantenzones die bepaald wordt door de natuurlijke concurrentieverhoudingen en de strijd om het licht.