Kaprijpheid

In de traditionele bosbouw waarbij vaak met gelijkjarige bestanden werd gewerkt, werd kaprijpheid dikwijls gekoppeld aan de leeftijd van de bomen. Er werd dan gekeken naar de gemiddelde dikte van de bomen en wanneer die een bepaalde waarde had bereikt, werd het hele perceel (kaal)gekapt. Tegenwoordig worden bij meer natuurgetrouw en boomgericht bosbeheer doeldiameters per soort vooropgesteld. Individuele bomen die die diameter hebben bereikt, zijn kaprijp. Toen er nog niet echt nauwgezet aan bosbeheer werd gedaan, werd de kaprijpheid heel eenvoudig bepaald: men kapte wat men nodig had. Zo kan voor wie weidepalen nodig heeft, een jong dun boompje al kaprijp zijn. Kaprijpheid is dus een relatief begrip. Heel eenvoudig zou men kunnen zeggen dat een boom kaprijp is, wanneer hij liggend een grotere waarde heeft dan staand.