Gaasraster

Gaasrasters worden het meest gebruikt, omdat een lange levensduur hebben en relatief snel en eenvoudig te plaatsen zijn. Ook kan het gaas meerdere keren hergebruikt worden. Rasters moeten voor de verschillende wildsoorten anders worden opgebouwd om effectief te zijn. Er bestaan verschillende soorten gaas, maar de meest gebruikte soroten zijn ursusgaas (schapengaas) en zeskantgaas (kippengaas).
Ursusgaas is door zijn constructie en draaddikte steviger en duurzamer.

Voor reeën is een collectief raster van 1,8m hoog voldoende. Het gaas kan bestaan uit lichte ursusgaas (draaddikte min. 2,0 mm) of extra zware zeskantgaas (draaddikte min. 1,0 mm). Elke 4m wordt een houten paal geplaatst (duurzaam hout, lengte 250cm, diameter 10-12). Op de hoeken worden best iets stevigere palen (duurzaam hout, diameter 12-14) geplaatst met een schoorpaal. Afhankelijk van de tijdsduur dat het raster moet blijven staan en de mate van hergebruik is te opteren om te investeren in een stevige toegangspoort. Anders is het belangrijk om de toegang stevig te maken en te zorgen dat dit geen zwak punt is van uw raster.

Gaasrasters worden klassiek ingegraven. Dit ingraven is tijdrovend en kostelijk. Een alternatief is om minstens 40cm van het gaas onderaan naar buiten om te plooien. Belangrijk is dat er geen schors of hakselhout onder het gaas ligt, zodat grassen of kruiden het gaas kunnen 'vastleggen'.